Ο Κέβιν του «Home Alone» ζει το άπιαστο όνειρο του σήμερα

Σύμβολο της ποπ κουλτούρας και άρρηκτα συνδεδεμένο με την περίοδο των Χριστουγέννων, η ταινία «Μόνος στο Σπίτι» (Home Αlone), διατηρεί αναλλοίωτη την αγάπη και αφοσίωση του κοινού.
Η επίδραση του «Home Alone» είναι τόσο βαθιά, όπου το 2023 (δηλαδή 33 χρονιά μετά την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας), επιλέχθηκε για να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ.
Πέτυχε διότι προσέφερε γέλιο, έμοιαζε αθώο, ανέμελο διατηρούσε από την αρχή μέχρι το τέλος την παιδικότητα του πρωταγωνιστή. Εκείνο, όμως, που είχε διαφύγει της προσοχής μου, είναι πως πέραν αυτών των πασιφανών χαρακτηριστικών του, το διακατέχει και μια οικονομική ελευθερία και άνεση.
Ο Κέβιν αγοράζει πίτσες με τη σέσουλα, οι δικοί του ζουν σε σπιταρόνα και πηγαίνουν ταξίδια. Άλλα αυτά, ωστόσο, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Το αποκορύφωμα είναι στο «Home Alone 2: Lost in New York», όπου ο Κέβιν ΜακΚάλιστερ χάνεται από την οικογένειά του τα Χριστούγεννα και καταλήγει στη Νέα Υόρκη (όπως προδίδει και ο τίτλος), όπου ξανασυναντά τους διαρρήκτες Χάρι και Μαρβ της πρώτης ταινίας. Αποφασίζει για ακόμη μια φορά να τους σταματήσει, απολαμβάνοντας παράλληλα τις ανέσεις του πολυτελούς ξενοδοχείου The Plaza Hotel δίπλα από το Central Park.
Ο Κέβιν μένει σε σουίτα, όπου η μία διανυκτέρευση κόστιζε, τότε, $1.100 ενώ σήμερα κοστίζει $6.244. Το Room Service Feast (το περίφημο γεύμα) ήταν για $967, δηλαδή σήμερα $2.233. Το Ice Cream Sundae (3 μπάλες παγωτό) κόστιζε $18, ενώ σήμερα $24.
Το Plaza Hotel, μάλιστα, τιμώντας την ταινία, προσφέρει πλέον ένα ειδικό πακέτο παγωτού που ονομάζεται «Home Alone Sundae». Αν το παραγγείλεις όπως ο Κέβιν, η τιμή του ξεπερνάει τα $350 και συνοδεύεται από μια ολόκληρη εμπειρία. Μην ξεχνάμε και τη βόλτα με λιμουζίνα στην πόλη, η οποία αυξάνει κατά τουλάχιστον $700 τα έξοδα.
Όλα αυτά για τον μέσο άνθρωπο είναι άπιαστα. Ακόμη χειρότερα, οι περισσότεροι δεν θα άντεχαν ούτε τα μισά. Δεν υπάρχουν σπιταρόνες, ταξίδια, σουίτες και πολυτέλεια. Σ’ αυτά τα 35 χρόνια, αν κάτι άλλαξε πολύ είναι ότι είμαστε συλλογικά φτωχότεροι!
Ο Κέβιν ζει το όνειρο, μόνο που βλέποντάς τον τότε δεν το γνωρίζουμε.