Έχει ο Τραμπ στρατηγική για τη Βενεζουέλα;

Της συντακτικής ομάδας του Bloomberg
Με την ανάπτυξη του USS Gerald R. Ford, του μεγαλύτερου αεροπλανοφόρου στον κόσμο, οι ΗΠΑ έχουν συγκεντρώσει έναν τρομακτικό αριθμό στρατιωτικών μέσων στα ανοικτά της Βενεζουέλας: δεκάδες προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη, χιλιάδες στρατιώτες, αντιτορπιλικά με κατευθυνόμενα βλήματα, ειδικές δυνάμεις, οπλισμένα drones, πολεμικά ελικόπτερα και, πιθανώς, ένα πυρηνικό υποβρύχιο. Ωστόσο, η ύπαρξη μιας…στρατηγικής θα ήταν πιο χρήσιμη.
Ο σκοπός αυτής της αρμάδας παραμένει ασαφής. Οι επιθέσεις εναντίον σκαφών που φέρεται να μεταφέρουν ναρκωτικά στη θάλασσα της Καραϊβικής και τον ανατολικό Ειρηνικό, οι οποίες έχουν σκοτώσει περισσότερους από 80 ανθρώπους από τις αρχές Σεπτεμβρίου, δεν απαιτούν τέτοια δύναμη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Πεντάγωνο έχει καταρτίσει σχέδια για την επέκταση της εκστρατείας σε στόχους στην ίδια τη Βενεζουέλα, πιθανώς με την ελπίδα να ρίξει τον δικτάτορα Νικολάς Μαδούρο. Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος αρνήθηκε τέτοιου είδους σχέδια στα τέλη του περασμένου μήνα, ενώ οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου δεν φαίνεται να έχουν σαφή εικόνα σχετικά με τη νομική βάση που θα απαιτούσε μια τέτοια επίθεση.
Πολλοί Αμερικανοί θα προτιμούσαν να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην καταπολέμηση του ναρκεμπορίου, το οποίο συνέβαλε σε περισσότερους από 80.000 θανάτους στις ΗΠΑ πέρυσι – 10 φορές περισσότερους από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, συνολικά. Ωστόσο, ο ad hoc χαρακτήρας της εκστρατείας της αμερικανικής κυβέρνησης προκαλεί πιθανώς περισσότερο κακό παρά καλό. Η επιμονή στην Καραϊβική αγνοεί την κύρια αιτία των θανάτων από υπερβολική δόση στις ΗΠΑ: τη φαιντανύλη που διακινείται λαθραία από το Μεξικό. Οι επιθέσεις εναντίον σκαφών, που θεωρούνται από πολλούς παράνομες, έχουν οδηγήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, εταίρους όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Κολομβία να διακόψουν την ανταλλαγή πληροφοριών με τις ΗΠΑ. Ο Μαδούρο, αντιστεκόμενος στον αμερικανικό εκφοβισμό, ενδέχεται να έχει ενισχύσει τη θέση του στη χώρα του και στην ευρύτερη περιοχή.
Εν τω μεταξύ, το κόστος αυτής της επίδειξης ισχύος αυξάνεται. Η λειτουργία του αεροπλανοφόρου και της ομάδας κρούσης του κοστίζει εκατομμύρια δολάρια την ημέρα. Κάθε επίθεση σε πλοίο κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Στη συνέχεια, υπάρχουν και έμμεσα “κόστη”: με το Gerald Ford στη Λατινική Αμερική, οι ΗΠΑ δεν έχουν επί του παρόντος αεροπλανοφόρα αναπτυγμένα στα ύδατα της Ευρώπης ή της Μέσης Ανατολής. Οποιαδήποτε επίθεση από ξηρά θα περιελάμβανε πιθανώς πυραύλους Tomahawk, των οποίων οι ΗΠΑ έχουν περιορισμένο απόθεμα.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας επίθεσης δεν θα σταματούσαν εκεί. Οι αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα οδηγήσουν στην απομάκρυνση του Μαδούρο ή σε πραξικόπημα. Η αποστολή πεζοναυτών θα μπορούσε να οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ακόμα και αν ο Μαδούρο παραιτηθεί ή συλληφθεί από τις αμερικανικές δυνάμεις, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η μετάβαση θα είναι ομαλή. Η πολιτική αστάθεια θα έδινε περισσότερο χώρο, σίγουρα όχι λιγότερο, στα καρτέλ να επεκταθούν.
Ο Λευκός Οίκος πρέπει να αποφασίσει ποιοι είναι οι στόχοι του. Εάν η ελπίδα είναι ότι η διπλωματία των πολεμικών πλοίων θα ενθαρρύνει τον Μαδούρο να παραιτηθεί ειρηνικά, η κυβέρνηση θα πρέπει να εντείνει τις συνομιλίες για να επιτύχει μια αξιόπιστη παράδοση της εξουσίας. Οι αεροπορικές επιδρομές θα ήταν παράλογες, πόσο μάλλον μια εισβολή. Ωστόσο, όσο περισσότερο οι αμερικανικές δυνάμεις εμπλέκονται σε επιθέσεις μικρής κλίμακας, τόσο λιγότερο θα εκφοβίζουν την άλλη πλευρά.
Αν, από την άλλη, η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να ανακόψει τη ροή ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ, θα πρέπει να διαθέσει τους κατάλληλους πόρους. Αντί για αεροπλανοφόρα και υποβρύχια, χρειάζονται περισσότερα σκάφη της Ακτοφυλακής και πράκτορες της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών. Αντί να απειλεί την Κολομβία και το Μεξικό, τις κύριες πηγές κοκαΐνης και φαιντανύλης, οι ΗΠΑ θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί τους για να συγκεντρώσουν πληροφορίες για τα οικονομικά και λογιστικά δίκτυα των καρτέλ. Εάν απαιτούνται drones ή ειδικές δυνάμεις για συγκεκριμένες αποστολές, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με την πλήρη συνεργασία των χωρών αυτών, και όχι μονομερώς.
Τα πιο προηγμένα μέσα του Πενταγώνου θα πρέπει να επικεντρωθούν στην αποτροπή μιας μεγάλης σύγκρουσης με έναν ισότιμο ανταγωνιστή, όπως η Κίνα ή η Ρωσία. Όσο πιο γρήγορα επιστρέψουν σε αυτή την αποστολή, τόσο το καλύτερο.