Από τον πόλεμο στην αλληλεγγύη: Το μήνυμα των συνδικάτων στο 29ο Συνέδριο ΠΕΟ

Για την ανάγκη να στραφεί ο αγώνας των εργαζομένων ενάντια στην στρατιωτικοποίηση μίλησαν την Τετάρτη η ΓΓ της ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάμπους, και ο ΓΓ της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), Πάμπης Κυρίτσης, σε διεθνή συνάντηση με θέμα «Να αντισταθούμε στους πολέμους και στη στρατιωτικοποίηση – Να υπερασπιστούμε την κοινωνική δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των εργαζομένων, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της παρουσίας διεθνών αντιπροσωπειών στο 29ο Συνέδριο ΠΕΟ.
Στην ομιλία της η κ. Χαραλάμπους εξήγησε ότι η επιλογή του θέματος της συνάντησης «αντανακλά τη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε: μια περίοδο οξυμένων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, πολέμων και βαθιάς κοινωνικής και εργασιακής ανασφάλειας, που πλήττει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα».
Επεσήμανε ότι οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες του 2024 αυξήθηκαν κατά 9,4% σε σχέση με το 2023, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη αύξηση από το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου». Πρόσθεσε, δε, ότι από το 2015 μέχρι σήμερα, η αύξηση φτάνει το 37%.
«Οι ΗΠΑ διατηρούν την πρώτη θέση, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ τη δέσμευση για στρατιωτικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ», σημείωσε η ΓΓ της ΠΕΟ και πρόσθεσε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύει τη στρατιωτική της συνεργασία με το ΝΑΤΟ, και αναπτύσσει νέους μηχανισμούς στρατιωτικής δράσης, ενώ προωθεί τη μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία PESCO, στην οποία συμμετέχει και η Κυπριακή Δημοκρατία».
Συνέχισε λέγοντας ότι οι αριθμοί αυτοί συνεπάγονται λιγότερα χρήματα για υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, κατοικία, μισθούς και συντάξεις. Αντανακλούν την προτεραιότητα του συστήματος και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν: πρώτα τα όπλα, μετά ο άνθρωπος, ανέφερε.
Επιπρόσθετα, είπε ότι «ο πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία συνεχίζεται για τρίτη χρονιά, με ανυπολόγιστες ανθρώπινες και οικονομικές συνέπειες» και πως «οι κυρώσεις, η ενεργειακή κρίση, οι αυξήσεις στις τιμές βασικών αγαθών, πάντα έχοντας ως άλλοθι το ουκρανικό ζήτημα, έχουν επιβαρύνει δραματικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων σε όλη την ΕΕ».
Επίσης, σημείωσε ότι «η συμφωνία για τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων στην Γάζα είναι εύθραυστη αφού καθημερινά το Ισραήλ συνεχίζει να βομβαρδίζει και να επιτίθεται σε αμάχους και παρεμβάλλει εμπόδια στην έλευση ανθρωπιστικής βοήθειας», υπογραμμίζοντας ότι «μόνιμη και σταθερή ειρήνη στην Μέση Ανατολή μπορεί να υπάρξει μόνο με την υλοποίηση των αποφάσεων του ΟΗΕ για δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».
Η κ. Χαραλάμπους υπογράμμισε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τους πολέμους και ότι «η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων προϋποθέτει την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την απόρριψη της χρήσης των λαών ως αναλώσιμων για γεωστρατηγικά συμφέροντα, την καταγγελία της μεταφοράς κοινωνικών πόρων σε στρατιωτικές δαπάνες, την αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται για ειρήνη, ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο».
Αντίστοιχα στην Κύπρο, είπε, «η πάλη για ειρήνη, αποστρατικοποίηση και απαλλαγή από την κατοχή και τις ξένες εξαρτήσεις είναι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα μας για τα δικαιώματα των εργαζομένων της Κύπρου». Πρόσθεσε, δε, ότι συνδικαλιστικές οργανώσεις και από τις δύο κοινότητες αγωνίζονται «για δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, για επανένωση του τόπου και του λαού μας, για την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων και το τέλος της κατοχής».
Στην δική του παρέμβαση ο κ. Κυρίτσης επεσήμανε ότι παρατηρείται στροφή προς μια οικονομία που τρέφεται από τον πόλεμο, ενώ παράλληλα οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες στον πλανήτη γιγαντώνονται και ότι στο περιβάλλον αυτό «ο φασισμός βρίσκει πλέον ξανά ευνοϊκές πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές συνθήκες και σηκώνει κεφάλι απειλώντας ωμά τις λαϊκές δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις».
Είπε, επίσης, ότι «η προσωρινή, επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία επεκτείνεται, και σε συνδυασμό με αντιλαϊκά και αντεργατικά νομοθετικά μέτρα, έχει υπονομευτεί σημαντικά η εργασία με δικαιώματα, που ρυθμίζεται από συλλογικές συμβάσεις» και ότι «η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητα κόστη που μειώνουν τα κέρδη».
Ως ενθαρρυντικό ανέδειξε «το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι δεν δέχονται παθητικά αυτή τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική, αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση». Σημείωσε, δε, ότι «η τάση που οδηγεί σε πολυπολικό κόσμο δεν έχει ως αφετηρία τις προτεραιότητες, τις προσδοκίες και τα ταξικά συμφέροντα του εργατικού κινήματος», αλλά γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. «Βέβαια η ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να επιβάλουν πορεία που να συνάδει με τα λαϊκά συμφέροντα», είπε ο κ. Κυρίτσης.
«Για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οι αγώνες των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι μόνο αγώνες για την βελτίωση των όρων και των συνθηκών εργασίας», συνέχισε, επισημαίνοντας την ανάγκη για αγώνα για την ειρήνη, «για τη διάλυση του ΝΑΤΟ και όλων των στρατιωτικών συνασπισμών», αλλά και για μέτωπο ατον φασισμό.
«Η οργάνωση, η συσπείρωση και ο ταξικός προσανατολισμός είναι η πηγή της δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα όπλα του είναι η αλληλεγγύη και ο διεθνισμός», κατέληξε.