Ας δώσουμε αυτό που απαιτεί ο κόσμος του Κέντρου και η διασφάλιση της δημοκρατίας

Είναι λυπηρό αυτό που παρατηρήσαμε τις τελευταίες ημέρες στις σχέσεις ΔΗΠΑ και Δημοκρατικού Κόμματος, με αφορμή τη συνέντευξη του Προέδρου του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλου και την πρόταση του για συνεργασία, ενόψει των βουλευτικών εκλογών και επανένωση, στην ουσία, των μελών, φίλων και στελεχών των δύο κομμάτων, σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης των κινδύνων που διαφαίνονται από την άνοδο της ακροδεξιάς και νεοφανών εκλογικών σχηματισμών, οι οποίοι πολιτεύονται με ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες, επικίνδυνες για την ομαλή λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας, εάν και εφόσον επικρατήσουν.
Αμέσως, άρχισαν οι αντιδράσεις ότι η πρόταση μέσω τρίτου προσώπου δεν ήταν στη βάση πρότασης των συλλογικών οργάνων του ΔΗΚΟ, άρα δεν ήταν επίσημη. Προσωποποιήθηκε το θέμα στον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ με έντονες επιθέσεις στο πρόσωπό του, έγιναν αναφορές σε διάσπαση του Κέντρου και ποιος την προκάλεσε. Είναι γεγονός ότι στο παρελθόν έγιναν αρκετά λάθη τα οποία έφεραν τη διάσπαση του Δημοκρατικού Κόμματος, αρχής γενομένης το 2013 και την ίδρυση της ΔΗΠΑ το 2018. Περισσότερο η εξέλιξη αυτή εστιάζετο όχι σε θέματα αρχών, αλλά σε προσωπικές διαφορές και ανταγωνισμούς. Στην πορεία είχαμε την κορύφωση της διάσπαση του ΔΗΚΟ, με την αποστασία και αποχώρηση των «πέντε» τον Ιούλιο του 2020. Κάποιοι από αυτούς τους διασπαστές ήταν ή είναι και μέλη του Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας την ΔΗΠΑ.
Η πρόταση του Προέδρου του ΔΗΚΟ στηριζόταν στην απόφαση του πρόσφατου Πολιτικού Συνεδρίου η οποία δεν βρήκε ανταπόκριση κατά τις επίσημες συναντήσεις, ύστερα από πρωτοβουλία του Δημοκρατικού Κόμματος η οποία στηριζόταν στην απόφαση του Ανώτατου Συλλογικού Οργάνου.
Επομένως, για να έχει επιτυχία ένα νέο εγχείρημα, θα πρέπει πρώτα να γίνει βολιδοσκόπηση, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ώστε να διαφανεί εάν υπάρχει προοπτική να συζητηθεί το οποιονδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας για ανασυγκρότηση του ενδιάμεσου χώρου και, κύρια, του χώρου που κάλυπτε διαχρονικά το ΔΗΚΟ, ως κύριος εκφραστής του Κέντρου και ακολούθως να τεθεί η διαδικασία σε επίσημη βάση. Αυτό και έγινε, μέσω τρίτου προσώπου, το οποίο αγωνιά για τις εξελίξεις στον τόπο και την πορεία του δημοκρατικού κέντρου.
Τη βάση των δύο κομμάτων αποτελούσαν και αποτελούν στην ουσία μέρος του ίδιου πολιτικού χώρου. Διαπίστωση μας, από την καθημερινή επαφή, είναι ότι οι απλοί άνθρωποι απαιτούν τη συνένωση του χώρου και αγωνιούν για τους κινδύνους που επέρχονται.
Φαίνεται όμως ότι μόνο τα απλά μέλη, τα στελέχη και τους φίλους των δύο κομμάτων απασχολούν οι διάφοροι κίνδυνοι.
Η πίεση είναι μεγάλη σε όλα τα κόμματα του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, είτε έρθουν πρώτα ή δεύτερα. Η πίεση όμως είναι μεγαλύτερη στον ενδιάμεσο χώρο, ο οποίος διαχρονικά διαμόρφωνε συνθήκες ισορροπίας μεταξύ των δύο άλλων πολιτικών πόλων, της Αριστεράς και της Δεξιάς.
Εδώ και δεκαετίες για το καλό του τόπου και της κοινωνίας παραμερίζαμε τις διαφορές μας και συνεργαζόμαστε με έναν εκ των δύο μεγάλων κομμάτων για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της εισβολής, τον Τούρκο εισβολέα στις συνομιλίες, την οικονομική κρίση του 2013, τη πανδημία το 2020 και πολλά άλλα.
Σήμερα συνεργαζόμαστε στη διακυβέρνηση του τόπου μέσα από την κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη, τον οποίον εκλέξαμε χωρίς την στήριξη ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων για πρώτη φορά. Συνεργαζόμαστε στη Βουλή σε όλες τις επιτροπές και στα πλείστα θέματα ομοφωνούμε.
Τώρα γιατί προσπαθούμε να εφεύρουμε ανυπέρβλητες διαφορές;
Φαίνεται ότι φανατικά αρνούμαστε να δούμε κατάματα τις ωμές πραγματικότητες και τους κινδύνους που επίκεινται από τυχόν επικράτηση φαινομένων τσίρκου, ιδιόρρυθμων εμμονών, ρεβανσιστών, ακροδεξιών στοιχείων και λαϊκίστικων προσεγγίσεων. Φαινόμενα τα οποία δεν έχουν σχέση με την υγιή πολιτική και τη δημοκρατία.
Φαίνεται ότι οι προσωπικές στοχεύσεις είναι υπεράνω της απαίτησης του κεντρώου κόσμου, της απαίτησης του κόσμου που ίδρυσε τον κεντρώο χώρο, ο οποίος αγωνίστηκε γι’ αυτό τον τόπο, αγωνίστηκε για τη σωτηρία του, αγωνίστηκε για την ανάπτυξη του, αλλά, το κυριότερο αγωνίστηκε , για μια υγιή πολιτική ζωή, θωρακίζοντας τη δημοκρατία στον τόπο και την Κυπριακή Δημοκρατία γενικότερα.
Για τα λάθη του παρελθόντος, όλοι φέρουμε ευθύνη. Ας αφήσουμε πίσω τα μικρά που μας χωρίζουν και ας θυμηθούμε την προσφορά και το τεράστιο έργο που πετύχαμε στο παρελθόν ενωμένοι. Ας αφήσουμε πίσω τα προσωπικά και ως ώριμοι πλέον πολιτικά, να θέσουμε μπροστά την Κύπρο και τους ανθρώπους της.
Εν τη ενώσει η ισχύς, αυτό λέει και το γνωστό ρητό!
Φίλοι της ΔΗΠΑ, με την τοξικότητα και τις προσωπικές επιθέσεις δεν προσφέρουμε κάτι θετικό προς τη βάση των στελεχών μας. Μόνο απογοήτευση. Δεν μαθαίνουμε, δυστυχώς, από τα λάθη και τις συμπεριφορές μας. Αντίθετα, με τη στάση μας, δίνουμε κίνητρα και ερεθίσματα στους κλόουν της πολιτικής και της ένοχης ακροδεξιάς.
Επιβάλλεται η αλλαγή ρητορικής και όχι προφάσεις, γιατί ο χρόνος ακόμη επιτρέπει για δεύτερες σκέψεις, ώστε να δώσουμε, αγαπητοί φίλοι της ΔΗΠΑ, αυτό που επιζητά ο υπέροχος κόσμος του Κέντρου.
Ας αφήσουμε πίσω τις προκαταλήψεις και τις προσωπικές προσεγγίσεις, βάζοντας πάνω απ’ όλα το δάσος και όχι το δέντρο. Να βγούμε έξω από το σπίτι μας με ένα νέο πρόσωπο, με νέα νοοτροπία, ώριμη πολιτικά, εθνικά υπεύθυνη, χάρη της υγιούς δημοκρατίας.
Καταλήγοντας, σ’ αυτό το μήνυμα θα ήθελα να πω ότι όσοι με γνωρίζουν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτά που λέω, τα λέω από αγάπη, από αγωνία και προσωπικές εμπειρίες. Τέτοιου είδους συμπεριφορές, διαχρονικά, μόνο καταστροφικές συνέπειες επέφεραν. Ας κοιτάξουμε κατάματα την ιστορία αυτού του χώρου.
- Πρόεδρος της .Ε. ΔΗΚΟ Λευκωσίας και πρώην Δήμαρχος Αγλαντζιάς