Για την έξωση των καραβομαραγκών

Του Δημήτρη Σωφρονίου*
Στα πλαίσια της δήθεν ανάπτυξης και της «τεχνητής ζήτησης» ακινήτων που συντελείται στη Λεμεσό την τελευταία, ειδικά, δεκαετία, και της προσπάθειας «Ντουμπαϊνοποίησης» της πόλης, δόθηκε «τελεσίγραφο» στους καραβομαραγκούς της περιοχής Ακταίας Οδού, εντός 30 ημερών, να κατεδαφίσουν και να εγκαταλείψουν όλα τα υποστατικά και τα παραπήγματα που διατηρούν στο χώρο του Καρνάγιου, τα οποία, σύμφωνα με το Κτηματολόγιο, βρίσκονται παράνομα σε κρατικά ακίνητα.
Κατ’ αρχάς, να σημειώσουμε πως σε όλη την Κύπρο, και ειδικά σε παραλιακές περιοχές, εδώ και δεκαετίες υπάρχουν εκατοντάδες ταβέρνες, μπαρ και άλλα παραπήγματα, χωρίς νομιμοποίηση, αυθαίρετες επεκτάσεις σε κρατικά οικόπεδα, κατασκευές σε δάση ή ζώνες προστασίας, που όχι μόνο δεν αγγίζονται, αλλά πολλές φορές νομιμοποιούνται εκ των υστέρων ή γίνονται ανεκτές γιατί «εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα». Στοχοποιούνται οι καραβομαραγκοί, οι οποίοι μάλλον δεν έχουν πολιτικά ή οικονομικά «ερείσματα» και δεν είναι παρά ένα παραδοσιακό επάγγελμα χωρίς «επενδυτική αξία» στα μάτια της εξουσίας. Μιλάμε δηλαδή ουσιαστικά για αναδιανομή χώρου υπέρ μεγάλων συμφερόντων!
Μπορεί από καθαρά νομική άποψη η κυβέρνηση να έχει δικαίωμα να επιβάλει αυτές τις ρυθμίσεις. Όμως, μια απότομη «όλα ή τίποτα» απόφαση, χωρίς διάλογο, απέναντι στους καραβομαραγκούς, μια ομάδα βιοπαλαιστών η οποία αποτελεί σημαντικότατο κομμάτι του χαρακτήρα και της πολιτισμικής ταυτότητας της Λεμεσού ως λιμάνι, φανερώνει για μία ακόμη φορά πως δεν υπάρχει κανένα χαλινάρι μπροστά στο εφήμερο κέρδος, τον εξανδραποδισμό, την πολιτισμική αλλοτρίωση και την απανθρωποποίηση που συντελείται στη Λεμεσό τα τελευταία χρόνια.
Το θέμα δεν είναι μόνο οι καραβομαραγκοί. Το θέμα είναι ευρύτερα κοινωνικό. Έχει να κάνει με μια συνεχή πίεση στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και με μια ανάπτυξη που ευνοεί μόνο μια κάστα πολιτικών, δικηγόρων και μεγαλοεργολάβων που κτίζουν πύργους και ακίνητα πολυτελείας, για να πωλούν «χρυσές βίζες», να τα αγοράζουν τα «funds» και να τα μεταπωλούν με τεράστιο κέρδος ή να τα ενοικιάζουν με αστρονομικά ποσά. Με αποτέλεσμα να «φουσκώνουν» τεχνητά τις τιμές της αγοράς και της ενοικίασης, κάτι που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει για τον ντόπιο πληθυσμό! Μια πόλη που σιγά-σιγά «διώχνει» τους αυτόχθονες κατοίκους της και που γίνεται πόλη δύο ταχυτήτων: από τη μια των πλουσίων, των ολιγαρχών και των «funds» και από την άλλη των ντόπιων που φτωχοποιούνται, των ξένων εργατών και μεταναστών που δουλεύουν για τους πρώτους, αλλά και των αστέγων που αυξάνονται συνεχώς!
Αν τελικά αποφασιστεί η μετακίνηση των ανθρώπων αυτών, θα πρέπει να τους παρασχεθεί εναλλακτική λύση, δηλαδή άλλος χώρος εργασίας, οικονομική υποστήριξη και ό,τι άλλο χρειαστεί! Και δεν θα πρέπει με κανέναν τρόπο να χαθεί η ναυτική ταυτότητα της περιοχής, που βασικά την αποτελούν το παλιό λιμάνι, η περιοχή της Ακταίας Οδού και το νέο λιμάνι (το παλιό λιμάνι ήδη έχει αλλοτριωθεί στο βωμό του «εκσυγχρονισμού» και της «ανάπτυξης»). Θα πρέπει λοιπόν οι καραβομαραγκοί να παραμείνουν κάπου σ’ αυτή την περιοχή!
Είναι καθήκον για όλους εμάς που μεγαλώσαμε σ’ αυτή την πόλη και που νοσταλγούμε τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, όσο μας παίρνει, ν’ αντισταθούμε στην αλλοτρίωση που συντελείται και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλευρό κοινωνικών ομάδων που είτε πιέζονται είτε απειλούνται με εξαφάνιση!
*Φιλόλογος