Για φαντάσου! Οι Τ/κ ανακάλυψαν «κούρσα εξοπλισμών» στην Κύπρο

Πολύ ενδιαφέρον το μήνυμα που μεταφέρει από τα κατεχόμενα ο Σενέρ Λεβέντ στο προχθεσινό του άρθρο. Ανησυχούν όλο και περισσότερους, γράφει, οι στρατιωτικές σχέσεις που αναπτύσσει το Ισραήλ με την ελληνοκυπριακή πλευρά. Κι αυτό κάνει πολλούς, ακόμα και από αυτούς που θεωρούνται προοδευτικοί, να λένε ότι οι Τουρκοκύπριοι χρειάζονται «πιο πολύ από ποτέ» την προστασία της Τουρκίας.
Πέρα από το γεγονός ότι είναι κι αυτό μια αστεία δικαιολογία για να στηρίζουν οι Τουρκοκύπριοι την ούτως ή άλλως υπάρχουσα θέση τους ότι χρειάζονται την προστασία της Τουρκίας, οι όποιες στρατιωτικές συνεργασίες κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία με άλλες χώρες, δεν έχουν να κάνουν κάποια ιμπεριαλιστική φιλοδοξία των Ελληνοκυπρίων. Έχουν να κάνουν μόνο με το ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή και το κατεχόμενο έδαφος του νησιού η Τουρκία το έχει μετατρέψει σε μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη.
Αλήθεια, όμως, πιστεύουν οι Τουρκοκύπριοι ότι οι Ελληνοκύπριοι εξοπλίζονται για να τους επιτεθούν; Ή, για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την ανάγκη να είναι σε θέση να αμυνθούν αν δεχθούν επίθεση από τον τουρκικό στρατό; Αν το πιστεύουν αυτό σημαίνει ότι η πλύση εγκεφάλου που έκανε ο Τατάρ και η Άγκυρα πέτυχε στον απόλυτο βαθμό. Αλλά, η αλήθεια είναι πως αυτή την εποχή το Ισραήλ ευνοεί τη συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία επειδή εξυπηρετεί και την πολιτική αντιπαράθεσή του με την Τουρκία. Όταν η Τουρκία μετατρέπει την κατεχόμενη Κύπρο σε στρατιωτικό κέντρο ελέγχου και επιχειρήσεων για όλη τη Μέση Ανατολή (και για το Ισραήλ, ειδικά), θα έπρεπε να αναμένουν οι Τ/κ ότι η αντίδραση του Ισραήλ θα ήταν η «επένδυση» για την ασφάλειά του στην ελεύθερη Κύπρο. Οπότε και πάλι, ό,τι κακό συμβαίνει στην Κύπρο οφείλεται στην Τουρκία, σε κανέναν άλλο.
Αυτή η εποχή αντιπαράθεσης, όμως, μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, ας μην γελιόμαστε. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει πιθανότητα να συγκρουστεί το Ισραήλ με την Τουρκία για τα μάτια της Κύπρου. Η μόνη πιθανότητα που υπάρχει είναι να ευνοηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ώστε να αποκτήσει προσβάσεις σε κάποιους αμυντικούς εξοπλισμούς ή να ασκηθεί ο στρατός της μαζί με σύγχρονους στρατούς. Κάτι που γίνεται ήδη με τις κοινές ασκήσεις και με το Ισραήλ και με άλλες χώρες.
Αλλά, τόσες δεκαετίες που εξοπλίζονταν τα κατεχόμενα όλο και περισσότερο, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορούσε ούτε σφαίρες να αγοράσει λόγω των άτιμων εμπάργκο που της επέβαλαν οι Αμερικάνοι και τους ακολούθησαν άλλοι, ένιωθαν καλύτερα οι Τουρκοκύπριοι, και σκέφτηκαν ότι δεν χρειάζονται την προστασία της Τουρκίας; Έγινε ποτέ αυτό; Πάντα έβρισκαν δικαιολογίες για να αποζητούν την παρουσία της Τουρκίας. Και τελικά, έβγαλαν τα μάτια τους μόνοι τους και είναι απόλυτα εξαρτημένοι και όμηροί της. Ούτε τώρα το καταλαβαίνουν αυτό!
Σωστά γράφει ο Σενέρ ότι «στο νησί υπάρχει μια κούρσα εξοπλισμών, στον αέρα δεν υπάρχει μυρωδιά ειρήνης». Πράγματι, και είναι τραγικό. Αλλά, είναι νόμος: Η δράση φέρνει αντίδραση. Και η δράση δεν προήλθε από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Επί μισό αιώνα η κούρσα των εξοπλισμών ήταν μόνο στο μισό νησί, στο κατεχόμενο. Ουδείς έβλεπε ότι η άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν υποτυπώδης. Ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις είχαν παραδοθεί στον φόβο της τουρκικής υπεροπλίας και έδιναν ελάχιστη σημασία στην άμυνα. Ακόμα και εισφορές των πολιτών για την αμυντική θωράκιση τα έτρωγαν σε άλλες κρατικές ανάγκες.
Τώρα απλώς ευνοούν οι διεθνείς συγκυρίες, οι σχέσεις με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, η νέα αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η δυναμική εξωτερική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης, για να εκσυγχρονιστεί στοιχειωδώς η Εθνική Φρουρά. Κάτι που δεν θα χρειαζόταν αν απέναντί της δεν υπήρχε παραταγμένος σε επιθετική διάταξη ένας πολλαπλάσιος στρατός, εξοπλισμένος με κάθε στρατιωτικό μέσο. Επομένως, οι Τουρκοκύπριοι είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλούν για τέτοια ζητήματα. Μέχρι να υπάρξει στον αέρα μυρωδιά ειρήνης.