Δεν πάει άλλο η υποβάθμιση της Λεμεσού από το κράτος

Του Χρήστου Χαραλάμπους
Επί διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη, ο ίδιος και οι υπουργοί του δεν έχαναν ευκαιρία να εξυμνούν τη Λεμεσό για τις πρωτιές της στον αναπτυξιακό και γενικότερα στον οικονομικό τομέα, και σε όλη τη δεκαετή διάρκεια της εξουσίας τους, κάθε φορά που κατέβαιναν στη Λεμεσό ή αλώνιζαν τα χωριά, οι υποσχέσεις, οι εξαγγελίες και οι δεσμεύσεις για προγράμματα και παροχές για έργα και υπηρεσίες έπεφταν… βροχή.
Και βέβαια, αποδείχθηκε ότι η τήρηση όλων αυτών εφαρμόστηκε στο ελάχιστο ή και καθόλου. Κι αυτό καταμαρτυρείται και από τα σημαντικά οδικά και άλλα έργα που ακόμα περιμένει ο κόσμος της Λεμεσού να υλοποιηθούν ή, όπου ξεκίνησαν, ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη, κατά διαδοχική παράβαση χρονοδιαγραμμάτων.
Με την ανάληψη της Προεδρίας από τον εκλεκτό του Αναστασιάδη, είχαμε τις δεσμεύσεις για «μια νέα σελίδα» στον τρόπο και τις προτεραιότητες διακυβέρνησης. Τρία χρόνια μετά την αναρρίχηση στην εξουσία, ο Νίκος Χριστοδουλίδης και η κυβέρνησή του αποδεικνύουν ότι βαδίζουν στο δρόμο των προκατόχων τους. Με την ίδια άνεση και χωρίς αιδώ, όπως λέει κι ο ποιητής, συνεχίζουν να μοιράζουν υποσχέσεις και να εξαγγέλλουν σχέδια και προγράμματα που είτε δεν υλοποιούνται είτε απευθύνονται στα συμφέροντα των διαχρονικά ίδιων ολίγων και εκλεκτών.
Οι προτεραιότητες και η διάθεση πόρων για έργα αφορούν σε συγκεκριμένους τομείς και περιφέρειες που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κάθε πόλης και επαρχίας και, κατ’ επέκταση, στις ανάγκες των κατοίκων τους. Και η περίπτωση της Λεμεσού αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα.
Μια πόλη που συνεχώς αναπτύσσεται οικιστικά και πληθυσμιακά, που καταγράφει μια πρωτοφανή επιχειρηματική και εμπορική δραστηριότητα, μια πόλη με έντονη εκπαιδευτική και πολιτιστική ανάπτυξη, δεν αντιμετωπίζεται από το κράτος όπως θα έπρεπε. Κι αυτό δεν αποτελεί δεδηλωμένη διαπίστωση μόνο του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου, αλλά του συνόλου των τοπικών Αρχών και του κόσμου της Λεμεσού.
Η έλλειψη δημοσίων έργων είναι πασίδηλη και περιορίζει τις δυνατότητες της πόλης και της επαρχίας για περαιτέρω ανάπτυξη, όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί και από το ΕΒΕΛ. Μια αντιμετώπιση που όχι μόνο δημιουργεί πρόσθετες πιέσεις στις υπάρχουσες υποδομές, αλλά επιβαρύνει τόσο την ποιότητα ζωής των κατοίκων όσο και την οικονομική δραστηριότητα, εξαιτίας των ελάχιστων έργων του δημοσίου τομέα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.
Οι αλλεπάλληλες εξαγγελίες κυβερνητικών αναπτυξιακών έργων που δεν υλοποιούνται, σε συνδυασμό με το μερίδιο που κατανεμήθηκε για τη Λεμεσό, μέσα και από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2026, αποδεικνύουν, για μια ακόμα φορά, ότι η Λεμεσός για κάποιους λόγους τοποθετείται εκτός του πεδίου ενδιαφέροντος της κυβέρνησης, κάτι που δικαιολογεί τις αντιδράσεις που έχουν εκφραστεί και είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν μέσα στο επόμενο διάστημα.