Διακινητής από τη Συρία πήγε για μείωση ποινής και έφυγε με 4 χρόνια φυλάκισης

Το Εφετείο απέρριψε στο σύνολό της την ποινική έφεση 78/25 και επικύρωσε την καταδίκη προσώπου που κρίθηκε ένοχο για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία και για συνδρομή σε απαγορευμένους μετανάστες, σε υπόθεση που ανέδειξε με έντονο τρόπο τόσο τους κινδύνους των θαλάσσιων μεταναστευτικών διαδρομών όσο και τη σταθερή νομολογιακή γραμμή των δικαστηρίων σε ζητήματα παράνομης μετανάστευσης.
Η υπόθεση αφορά περιστατικό της 8ης Φεβρουαρίου 2024, όταν αστυνομική άκατος της Λιμενικής και Ναυτικής Αστυνομίας, κατόπιν σήματος από τη μαρίνα Αγίας Νάπας, εντόπισε σε απόσταση 6,75 ναυτικών μιλίων νοτιοανατολικά του Κάβο Γκρέκο μικρό σκάφος μήκους περίπου πέντε έως έξι μέτρων. Στη βάρκα επέβαιναν δεκαοκτώ άτομα, δεκαπέντε άνδρες και τρεις ανήλικοι, όλοι παράτυποι μετανάστες από τη Συρία. Όπως κατέθεσαν οι αρμόδιοι λειτουργοί, η μηχανή δεν λειτουργούσε, καύσιμα δεν υπήρχαν και το σκάφος ήταν ακυβέρνητο, αποτελώντας «έρμαιο των κυμάτων» και άμεσο κίνδυνο για τις ζωές των επιβαινόντων.
Διαβάστε επίσης: Κύπρος: Διπλασιάστηκε η ποινή σε αλλοδαπό που έκανε «μαθήματα» τρομοκρατίας
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο κατηγορούμενος ήταν απαγορευμένος μετανάστης, εισήλθε στη Δημοκρατία από μη εγκεκριμένο λιμένα και, το κυριότερο, ότι «συνέδραμε ή βοήθησε απαγορευμένους μετανάστες να εισέλθουν παράνομα στη Δημοκρατία», κατά παράβαση του άρθρου 19(1)(ζ) του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105. Του επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης 18 μηνών για την πρώτη κατηγορία, 4 μηνών για τη δεύτερη και 30 μηνών για την όγδοη, οι οποίες συντρέχουν.
Ο καταδικασθείς προσέφυγε στο Εφετείο προβάλλοντας έντεκα λόγους έφεσης, με κεντρικό ισχυρισμό ότι δεν υπήρξε αξιόπιστη μαρτυρία πως ήταν εκείνος που πλοηγούσε τη βάρκα. Η υπεράσπιση εστίασε κυρίως στις καταθέσεις δύο συνεπιβατών, των Μ.Κ.4 και Μ.Κ.6, υποστηρίζοντας ότι ήταν αντιφατικές και ότι δεν μπορούσαν να στηρίξουν ασφαλές εύρημα αναφορικά με την ταυτότητα του πλοηγού.
Το Εφετείο, όμως, υιοθέτησε πλήρως την αξιολόγηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Για τον Μ.Κ.4 σημειώνεται ότι η μαρτυρία του χαρακτηρίστηκε «αμεσότητα, ευθύτητα και ειλικρίνεια», ενώ κρίθηκε καθοριστικό ότι ο μάρτυρας βρισκόταν μόλις δύο μέτρα από το πηδάλιο και έβλεπε τον κατηγορούμενο να πλοηγεί τη βάρκα επί περίπου είκοσι ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όπως υπογραμμίζεται στην απόφαση, «σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησε να μεταβάλει τις απαντήσεις του, ούτε και δοκίμασε να αναφέρει οτιδήποτε για την πλοήγηση της βάρκας κατά τα χρονικά διαστήματα που ο ίδιος δεν είχε οπτική επαφή».
Αναφορικά με τον Μ.Κ.6, το Δικαστήριο έκρινε θετικά την ειλικρίνειά του, καθώς παραδέχτηκε ότι μεγάλο μέρος της διαδρομής κοιμόταν και ότι ο κατηγορούμενος έμοιαζε με τον αδελφό του. Παρότι ανέφερε ότι «μπορεί» να υπήρξε σύγχυση λόγω φόβου και διάρκειας του ταξιδιού, το Εφετείο έκρινε καθοριστικό ότι περιορίζει τον πλοηγό σε ένα από δύο συγκεκριμένα πρόσωπα, από το σύνολο των δεκαοκτώ επιβατών, γεγονός που, σε συνδυασμό με τη σταθερή μαρτυρία του Μ.Κ.4, επέτρεψε ασφαλές εύρημα.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις αρχές που διέπουν την επέμβαση του Εφετείου στην αξιολόγηση μαρτυρίας. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι δεν υποκαθιστά το πρωτόδικο Δικαστήριο στην πρωτογενή κρίση της αξιοπιστίας, εκτός αν τα ευρήματα «συγκρούονται με την κοινή λογική» ή είναι εξ αντικειμένου ανυπόστατα. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, «εάν ήταν εύλογα επιτρεπτό στο Πρωτόδικο Δικαστήριο να κάνει τα ευρήματα τα οποία έκανε, το Εφετείο δεν επεμβαίνει».
Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός περί εσφαλμένης εφαρμογής των αρχών της υπόθεσης TURNBULL. Το Εφετείο τόνισε ότι δεν αμφισβητήθηκε η παρουσία του κατηγορουμένου στη βάρκα ούτε η θέση του κοντά στο πηδάλιο, αλλά οι πράξεις του. Αφού το πρωτόδικο Δικαστήριο πείστηκε για την ποιότητα της αναγνώρισης, δεν υπήρχε ανάγκη αναζήτησης υποστηρικτικής μαρτυρίας.
Σε ό,τι αφορά την όγδοη κατηγορία, το Εφετείο έκρινε ότι στοιχειοθετήθηκε πλήρως το αδίκημα της συνδρομής. Το άρθρο 19(1)(ζ) του Κεφ. 105 προβλέπει ότι όποιος «συνδράμει ή βοηθά οποιοδήποτε απαγορευμένο μετανάστη να εισέλθει ή να παραμείνει στη Δημοκρατία… είναι ένοχος ποινικού αδικήματος», με ποινή που μπορεί να φτάσει τα δέκα έτη φυλάκιση. Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι από τη μαρτυρία προέκυπτε σαφώς πως όλοι οι επιβάτες ήταν απαγορευμένοι μετανάστες και ότι ο κατηγορούμενος, γνωρίζοντας τον παράνομο χαρακτήρα του ταξιδιού, «με την ενέργειά του να πλοηγήσει τη βάρκα… βοήθησε στην είσοδο απαγορευμένων μεταναστών στη Δημοκρατία».
Καθοριστική θεωρήθηκε και η μαρτυρία του Μ.Κ.3, μέλους της Λιμενικής Αστυνομίας με 23ετή υπηρεσία, τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο χαρακτήρισε εμπειρογνώμονα. Η περιγραφή της κατάστασης του σκάφους ως υπερφορτωμένου, ανασφαλούς και επικίνδυνου κρίθηκε πλήρως αξιόπιστη, χωρίς να υπάρχει λόγος εφετειακής παρέμβασης.
Το Εφετείο κατέληξε αναφέροντας ότι «λαμβάνοντας υπ' όψιν μας τις περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε ένοχος ο εφεσίβλητος και τον ρόλο που διαδραμάτισε στην όλη επιχείρηση, συμφωνούμε ότι η ποινή που του επιβλήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ανεπαρκής και δικαιολογείται η παρέμβασή μας. Η ποινή φυλάκισης των 30 μηνών στην κατηγορία 8 αντικαθίσταται από ποινή φυλάκισης 4 ετών. Σε ό,τι αφορά την κατηγορία 1, αυτή του απαγορευμένου μετανάστη, η ποινή φυλάκισης 18 μηνών αντικαθίσταται από ποινή φυλάκισης 2 ετών. Ως εκ των ανωτέρω, η Ποινική Έφεση 78/2025 απορρίπτεται στην ολότητά της. Σε ό,τι αφορά την Ποινική Έφεση 79/2025, αυτή επιτυγχάνει, σε ό,τι αφορά την επιβληθείσα ποινή στην κατηγορία 8, η οποία, όπως έχει ήδη αναφερθεί, από 30 μήνες αυξάνεται σε 4 χρόνια και σε ό,τι αφορά την επιβληθείσα ποινή στην κατηγορία 1, η οποία αυξάνεται σε 2 χρόνια».
Διαβάστε επίσης: Παρέσυρε μητέρα και νήπιο με πατίνι και εγκατέλειψε -Χειροπέδες σε 21χρονο