Εξαιρετικά διατηρημένος χώρος 2700 ετών ήρθε στο φως στο Κίτιον

Εντυπωσιακός χώρος της Κυπρο-Αρχαϊκής περιόδου με εξαιρετικά διατηρημένη ανωδομή και αγγεία ήρθε στο φως στη θέση Κίτιον–Παμπούλα, στο πλαίσιο της φετινής ανασκαφής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Αποστολής.
Πρόκειται για τα αρχαιότερα κατάλοιπα που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον τομέα, χρονολογούμενα με βεβαιότητα στον 8ο–7ο αι. π.Χ., τα οποία διατηρήθηκαν σχεδόν ανέπαφα χάρη στην κατάρρευση της πλίθινης ανωδομής.
Στα βόρεια του λάκκου 975 αποκαλύφθηκε ένας χώρος του οποίου τα ανατολικά και βόρεια όρια ορίζονται από λίθινους τοίχους με ανωδομή από ωμοπλίνθους. Εξαιρετική είναι η διατήρηση του τοίχου 978, ο οποίος φέρει ακόμη λευκό επίχρισμα στη δυτική του όψη.
Στο εσωτερικό του χώρου βρέθηκαν στη θέση τους και συλκλέχθηκαν πολλά αγγεία (εισαγόμενοι φοινικικοί εμπορικοί αμφορείς, τοπικά παραγόμενοι Plain White αμφορέας και λήκυθος), καθώς και μία Δίχρωμη βαρελλόσχημη οινοχόη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διάταξη των δοχείων: τρία κατά μήκος του βόρειου τοίχου και τρία κατά μήκος του ανατολικού, με δύο φοινικικούς αμφορείς τοποθετημένους αναποδογυρισμένους, με τα κατώτερα και ανώτερα τμήματά τους να λείπουν.
Οι φετινές ανασκαφές στη θέση Κίτιον–Παμπούλα, όπως ανακοίνωσε το Τμήμα Αρχαιοτήτων, που πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβριο 2025. Η έρευνα επικεντρώθηκε κυρίως στην τομή 11, όπου τα προηγούμενα χρόνια είχε αποκαλυφθεί μεγάλος λάκκος της ύστερης Κλασικής περιόδου (4ος αι. π.Χ.) με πλούσιο υλικό, μεταξύ του οποίου και περισσότερα από 100 φοινικικά όστρακα υπό μελέτη.
Μετά τον πλήρη καθαρισμό του λάκκου στο τέλος της περιόδου 2024, η φετινή έρευνα στόχευσε στην επέκταση της τομής, ώστε να αξιολογηθεί η έκταση των χωματουργικών εργασιών της Κλασικής περιόδου και να συνεχιστεί η αποκάλυψη παλαιότερων φάσεων κατοίκησης.
Η επέκταση προς τα νότια αποκάλυψε ακόμη έναν λάκκο εκσκαφής για συλλογή αρχιτεκτονικών λίθων (χώρο 976), παράλληλο και σύγχρονο με τον χώρο 975. Και οι δύο αυτοί βαθιοί λάκκοι είχαν διακόψει προγενέστερες κατασκευές, ενώ ο χώρος 976 είχε προκαλέσει σοβαρές φθορές σε κατάλοιπα παλαιότερων φάσεων.
Στο κεντρικό τμήμα της ανασκαφής διατηρήθηκαν δάπεδα της Κλασικής περιόδου με πολλές φάσεις χρήσης, ανάμεσά τους το καλά διατηρημένο δάπεδο 966, το οποίο καλύπτει μικρό αποθέτη με δύο αγγεία και χαλίκι, πιθανώς θεμελιακής χρήσης, ανάλογο με ευρήματα της Αμαθούντας.
Προς τα ανατολικά και βόρεια, η έρευνα έφτασε σε στρώματα της Αρχαϊκής περιόδου, από τα οποία ξεχωρίζει ο εντυπωσιακά διατηρημένος χώρος με την πλίθινη ανωδομή και τα αγγεία στη θέση τους, ένα εύρημα μεγάλης σημασίας για την κατανόηση της πρώιμης κατοίκησης στην περιοχή.