Ζυμώνοντας και ακούγοντας φερέγγυες συμβουλές

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου. Είχα σημειώσει με λαχτάρα και την ημερομηνία και την ώρα. Μαγειρεύοντας και ελπίζοντας έγραψα το κυριακάτικό μου σήμερα, με μια κρυφή ελπίδα ότι θα έβλεπα/ άκουγα κάτι το διαφορετικό, όχι το κλασσικό τετριμμένο που το έχουμε ξαναδεί τόσες φορές. Εν αναμονή και πάλι.
Αυτή τη φορά όμως έβαλα στόχο να μελετήσω τα πρόσωπά τους, τη γλώσσα του σώματός τους, τα χέρια τους, τον τρόπο που θα χαιρετήσουν το προσωπικό που θα τους ανοίξει την πόρτα της οικίας του αντιπροσώπου του ΓΓ. Πάνω από όλα ήθελα να παρακολουθήσω το βλέμμα του κύριου Χασίμ Ντιάν που για πρώτη φορά θα τους αντιμετώπιζε.
Μέχρι να σημάνει η ώρα του τέλους της συνάντησης άκουσα ότι ο καιρός θα είναι κυρίως αίθριος και ότι η θερμοκρασία θα κυμαίνεται πιο πάνω από τις μέσες κλιματολογικές συνθήκες και ότι η θάλασσα θα είναι λίγο ταραγμένη… Ακολούθησε η διαφήμιση για την Προεδρία, «η Κύπρος Μπροστά» και οι φερέγγυες συμβουλές…να σκεφτόμαστε προτείνουν πριν αγοράσουμε.
Ζυμώνοντας κεφτέδες σκέφτηκα πόσο σημαντικό θα ήταν να είχαμε, εκτός από φερέγγυες συμβουλές για τις αγορές μας και το κομπόδεμα που πρέπει να βάλουμε στην άκρη, και συμβουλές για τον τρόπο σκέψης μας, πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας να βγάλουμε σωστές αποφάσεις για το κοινό συμφέρον, και όχι άλλες που πυροβολούν τα πόδια μας.
Είδαμε και ακούσαμε χτες για την περίφημη αξιολόγηση, γελοίο είναι το νέο σύστημα είπε κάποιος ανάμεσα σε πολλά άλλα, ο των Οικονομικών είπε ότι θα χάσουμε εξήντα εκατομμύρια, ο της Παιδείας πρότεινε διαβούλευση κατ’ άρθρον και κατ’ επείγον από «πυροσβέστες βουλευτές» και εμπειρογνώμονες της επιστήμης της παιδείας προσθέτω εγώ, και όλοι με μια φωνή είπαν συγκλίσεις και ξηλώματα θα γίνουν προς το συμφέρον των παιδιών, για καλό της εκπαίδευσης, το καλό των παιδιών μας… μπλά μπλά και συνέχισα να ζυμώνω τους κεφτέδες. Κάτι μου λέει ότι οι κομματικοί παίζουν χωστό μεσ’ τους θάμνους πάλε, και οι συντεχνίες άρχουν ελέω εκλογών…
Στις 12.00 παράτησα το μαγείρεμα και στρώθηκα μπροστά από την τηλεόραση και περίμενα με αγωνία να ενημερωθώ από τα μεσημεριάτικα τα της συνάντησης. Σ’ ένα από τα κανάλια κάποιος κύριος είπε ότι μπήκαμε σε λάθος τραίνο, εννοώντας ότι δεν πρέπει να κουβεντιάζουμε με τους ΤΚ αλλά μόνο με την Τουρκία! Σε άλλο ένας παλαίμαχος κομματικός ίδρωνε προσπαθώντας να πείσει τον δημοσιογράφο ότι ένα πράγμα είναι οι εντός συνομιλίες, άλλο όμως αυτές που διεξάγονται ανάμεσα στους δυνατούς, και ότι η λύση θα έρθει μετά, όταν αποφασίσουν οι δυνατοί αφού αποκτήσουν και εκείνοι το κάτι τις τους. Η ανακάλυψη της τασινόπιττας, αλλά όταν σου δίνεται μικρόφωνο μιλάς, τώρα τι λες είναι άλλη υπόθεση.
Στα σημαντικά της συνάντησης όμως, στα οπτικά, αυτά που δείχνουν στον φακό ότι κρύβουμε μέσα μας. Είδα λοιπόν και τις δυο αφίξεις, και τις δυο σημαίες, και τους δυο κυρίους, να εξέρχονται αμφότεροι γεμάτοι μπρίο από τις λιμουζίνες. Το ξανάδαμε πολλές φορές σε διάφορες εποχές. Ο τρόπος με τον οποίο ανεβαίνεις τα δυο σκαλοπάτια έχει σημασία, γοργός και αποφασιστικός. Σκουρόχρωμα κοστούμια αμφότεροι, μπορντώ γραβάτες ο Ερχιουρμάν και ο Ντιάν! Χαιρέτησαν τον χαμογελαστό κύριο Ντιάν, χαιρέτησαν ο ένας τον άλλον εγκάρδια κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου και μάλιστα αγκαλιάστηκαν μπροστά στους δημοσιογράφους!
Το σκηνικό του εσωτερικού χώρου, κρύο, θύμιζε αποστειρωμένο χειρουργικό δωμάτιο. Ένα τζάκι με τον ΓΓ σε κορνίζα να υπερίπταται του χώρου. Να θυμίσω ότι και στο εδώ προεδρικό οι συνομιλίες γίνονται με φόντο ένα τζάκι, και βέβαια το ίδιο και στον Λευκό Οίκο! Πάνω από το τζάκι και κάτω από τη φωτογραφία του Γκουτέρες μια οθόνη από την οποία πέρασε η κυρία Ολγκίν και τρία τραπέζια με σιδερωμένα σεντόνια σε σχήμα Π και στη μέση μια γαρδένια νομίζω ήταν, όχι ανθισμένη όμως. Για μια ώρα και κάτι έξη άνθρωποι καθισμένοι ο ένας απέναντι στον άλλο σ’ ένα δωμάτιο θα πρέπει να είπαν πολλά.
Στην έξοδο η κλασσική φωτογραφία, ο Ερχιουρμάν και ο Ντιάν με τα χέρια στα πλευρά τους, ο πρόεδρος μας με τα χέρια του μπλεγμένα στο στήθος. Ακολούθησαν εγκάρδιες καππακωτές και από τους δυο, small talk ανάμεσά τους – μια οικειότητα επιβάλλεται- έφυγε πρώτος ο δικός μας, ο Ερχιουρμάν ακολούθησε.
Tι βγήκε; Ότι θα ξανασυναντηθούν και εκείνοι και οι διαπραγματευτές και η Ολγκίν, για να ετοιμάσουν τη διευρυμένη με στόχο το βασικό ζητούμενο, που είναι η επανέναρξη των συνομιλίων από εκεί που έμειναν στο Κραν-Μοντανά. Και μετά; Η ζωή μας θα συνεχιστεί, θα έρθουν τα Χριστούγεννα και χωρίς να το καταλάβουμε θα περάσουμε και το Πάσχα και θα αναμένουμε τη διευρυμένη με στόχο το βασικό ζητούμενο, που είναι η επανέναρξη των συνομιλίων από εκεί που έμειναν στο Κραν-Μοντανά.
Dünyadayım ama başka evrende yaşarım, δηλαδή είμαι στον κόσμο αλλά ζω σ’ ‘ένα άλλο σύμπαν έγραψε ο φίλος μου ο Umit Inatci. Ευτυχώς, θα πρόσθετα.
Ελεύθερα, 23.11.2025