Η δύναμη της ενότητας στην πράξη

Του
Κωνσταντίνου Ζαχαρίου
Η συμφωνία για την ΑΤΑ αποτελεί μια σημαντική θεσμική εξέλιξη για τους εργαζομένους. Το ουσιαστικότερο όμως είναι ότι υπενθυμίζει πως όταν οι εργαζόμενοι δρουν ενωμένα και οργανωμένα, η πλάστιγγα μπορεί να γείρει υπέρ τους, ακόμη και σε συνθήκες πίεσης και αβεβαιότητας, με έντονη ρητορική αμφισβήτησης από μερίδα εργοδοτικών κύκλων.
Τα τελευταία χρόνια, τόσο επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, όσο και επί της σημερινής κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, προωθήθηκε συστηματικά η άποψη ότι η ΑΤΑ «εξέλιπε», «στρεβλώνει» ή «βαραίνει» την οικονομία.
Η πραγματικότητα όμως έδειξε ότι χωρίς μηχανισμό αναπροσαρμογής, η εργασία μένει απροστάτευτη και η άνοδος των τιμών εξανεμίζει τους μισθούς, επιβαρύνοντας δραστικά τα νοικοκυριά.
Η συμφωνία δεν προέκυψε από κυβερνητική ή εργοδοτική πρωτοβουλία, αλλά από κοινωνική πίεση και συλλογική διεκδίκηση, με κορύφωση την παναπεργία της 11ης Σεπτεμβρίου. Η ΑΤΑ διασώθηκε επειδή η κοινωνική πίεση δεν άφησε περιθώρια για άλλη επιλογή. Η πλήρης επαναφορά της απομακρύνει τον κίνδυνο αποδόμησης και ανοίγει για πρώτη φορά το δρόμο ώστε ο εθνικός κατώτατος μισθός να προστατεύεται από τον πληθωρισμό. Χιλιάδες νέοι και χαμηλόμισθοι θα επωφεληθούν από μια σταδιακή αποκατάσταση της αγοραστικής τους δύναμης.
Το σημαντικότερο πολιτικό αποτέλεσμα του αγώνα είναι ότι η πανσυνδικαλιστική σύσκεψη των 13 οργανώσεων αποκτά πλέον μόνιμο, υπερκλαδικό ρόλο. Η ενότητα και ο κοινός συντονισμός δημιουργούν ένα συνεκτικό μέτωπο απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές που θα επηρεάσουν το μέλλον των συλλογικών συμβάσεων, τη φορολογία, το Συνταξιοδοτικό και τον κατώτατο μισθό.
Παρά τα θετικά βήματα, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα ότι μεγάλος αριθμός εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα παραμένει εκτός συλλογικών συμβάσεων και συνεπώς εκτός ΑΤΑ. Η ενισχυμένη πανσυνδικαλιστική πλατφόρμα μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς την κυβέρνηση για ουσιαστική εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας, αύξηση της κάλυψης των συλλογικών συμβάσεων και προώθηση ρυθμίσεων που θα καταστήσουν τις βασικές τους πρόνοιες υποχρεωτικές, ιδιαίτερα σε όσους συνεργάζονται οικονομικά με το κράτος.
Η μάχη για την ΑΤΑ ανέδειξε την ανάγκη αναγέννησης της συλλογικότητας και υπενθύμισε ότι καμία κατάκτηση δεν επιβιώνει χωρίς διεκδίκηση. Το συνδικαλιστικό κίνημα απέδειξε τι μπορεί να πετύχει όταν παραμένει ενωμένο. Τώρα είναι η στιγμή οι εργαζόμενοι να ενισχύσουμε τη φωνή μας, να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε ένα πιο δίκαιο εργασιακό μέλλον για όλους.