Η κυβέρνηση φορτώνει στη Βουλή δικές της δεσμεύσεις και εκβιάζει…

Του
Νεόφυτου Νεοφύτου
Με τον ίδιο εκβιαστικό και αυταρχικό τρόπο που λειτούργησε η διακυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, συνεχίζει τώρα και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Η μαθητεία του δίπλα στον τέως Πρόεδρο φαίνεται πως απέδωσε… καρπούς.
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης επέλεξε χθες να παρέμβει για τη μεταρρύθμιση στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, επισείοντας απειλές προς τη Βουλή ότι, αν δεν ψηφιστούν τα κυβερνητικά νομοσχέδια, η χώρα θα χάσει €60 εκατ. από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Με μία απολύτως εκβιαστική τοποθέτηση, δήλωσε πως «δεν θα επιτραπεί να χαθεί ούτε ένα ευρώ». Υπενθυμίζουμε, βέβαια, ότι την ένταξη της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών στο Σχέδιο Ανάκαμψης την είχε αποφασίσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη, μαζί με μια σειρά άλλων δεσμεύσεων που κανείς δεν συζήτησε σοβαρά -από τις «πράσινες» φορολογίες μέχρι βαριές δημοσιονομικές υποχρεώσεις που κρέμονται σήμερα απειλητικά πάνω από τους πολίτες.
Ο Πρόεδρος διατείνεται ότι δεν θα αφήσει να χαθεί ούτε ένα ευρώ, την ίδια ώρα που γνωρίζει πολύ καλά ότι η κυβέρνηση απλώς καταθέτει νομοσχέδια και η Βουλή τα κρίνει και τα ψηφίζει. Η Βουλή δεν ρωτήθηκε όταν η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση εντάχθηκε στο Σχέδιο Ανάκαμψης, ούτε οι εκπαιδευτικές οργανώσεις ρωτήθηκαν για να εξασφαλιστεί η κατ’ ελάχιστο συναίνεση.
Εάν, λοιπόν, τα νομοσχέδια δεν ψηφιστούν και χαθεί η χρηματοδότηση, η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Η Βουλή προσπαθεί -έστω καθυστερημένα- να βρει συγκλίσεις, ώστε η όποια ρύθμιση ψηφιστεί να είναι εφαρμόσιμη και λειτουργική για το εκπαιδευτικό σύστημα και αποδεκτή από τον κόσμο που θα κληθεί να την υλοποιήσει.
Η συζήτηση, που ξεκινά αύριο Τετάρτη στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, θα δείξει αν η κυβέρνηση επιθυμεί πραγματικά συνεννόηση ή απλώς επιδιώκει να μετακυλίσει ευθύνες. Εκεί θα φανεί αν υπάρχουν περιθώρια συμφωνίας ή αν η κυβέρνηση θα επιμείνει στη λογική του «ψηφίστε ή χάνονται τα λεφτά».
Η ουσία παραμένει: η ευθύνη για το εάν θα χαθούν ή όχι τα κονδύλια ανήκει πρωτίστως στην προηγούμενη και τη σημερινή κυβέρνηση. Είναι αυτές που ανέλαβαν δεσμεύσεις χωρίς σοβαρή προεργασία, χωρίς θεσμική διαβούλευση και χωρίς να λογαριάσουν τις πραγματικές συνέπειες για το εκπαιδευτικό σύστημα και την κοινωνία.