Η Λάρνακα μπορεί ν’ αγγίξει τα άστρα…

Έχοντας υλοποιήσει μια εξαιρετική καμπάνια, εμπνευσμένη και καθοδηγημένη από σπουδαίους ανθρώπους του πολιτισμού, με καινοτόμες εκδηλώσεις που άγγιξαν τον κοινωνικό πυρήνα της πόλης, η Λάρνακα δικαιούται τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το έτος 2030.
Η πόλη, μετά από πολλά χρόνια παραμέλησης και στασιμότητας, είναι τώρα έτοιμη και σε επίπεδο υποδομών για να τιμήσει τέτοιο τίτλο και η ανάσα είναι τώρα κομμένη μέχρι το μεσημέρι της ερχόμενης Πέμπτης 11 Δεκεμβρίου, όταν θ’ ανακοινωθεί το αποτέλεσμα της αξιολόγησης των τελικών φακέλων που υπέβαλαν Λάρνακα και Λεμεσός. Αύριο, Δευτέρα, η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων θα κάνει την τελική ολοήμερη επιτόπια αξιολόγηση και αν την Πέμπτη ακούσουμε «Λάρνακα», η πόλη είναι σε πορεία για να αγγίξει τ’ άστρα.
Τα οφέλη για την πόλη που ανακηρύσσεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης έχουν εξηγηθεί με την εκκίνηση αυτής της προσπάθειας πριν περίπου τέσσερα χρόνια και δεν είναι καθόλου αμελητέα. Και μιλάμε για πρακτικά οφέλη, τα οποία προκύπτουν από την ενίσχυση των πολιτιστικών υποδομών, την ενδυνάμωση και προβολή του καλλιτεχνικού προφίλ της πόλης, την ενίσχυση της δημιουργικής οικονομίας με νέες πολιτιστικές βιομηχανίες. Για όσους αμφιβάλλουν, η απτή οικονομική ώθηση για την εκάστοτε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης είναι αποδεδειγμένη με στοιχεία από πόλεις που πήραν το χρίσμα στο παρελθόν. Για παράδειγμα, τα στατιστικά αποκαλύπτουν ότι η μέση αύξηση των διανυκτερεύσεων σε σχέση με το προηγούμενο έτος για μια Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης είναι 12% και φτάνει μέχρι και 25%, όπως έγινε στις περιπτώσεις της πόλης Pilsen (Τσεχία) το 2015 και Pecs (Ουγγαρία) το 2010.
Στο Μονς 2015 (Βέλγιο) και στο Λίβερπουλ 2008 (Ηνωμένο Βασίλειο) εκτιμάται ότι κάθε ευρώ δημοσίου χρήματος που επενδύθηκε στο πρόγραμμα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, παρήγαγε 6 ευρώ και 8 ευρώ αντίστοιχα για την τοπική οικονομία.
Ένα άλλο παράδειγμα, που δείχνει ότι μπορούν να παραχθούν απτά αποτελέσματα επί του εδάφους για την πόλη που κατέχει τον τίτλο, είναι ότι ορισμένες πόλεις έχουν χρησιμοποιήσει τον τίτλο για να αναγεννήσουν τις πρώην βιομηχανικές περιοχές και να τις μετατρέψουν σε νέες πολιτιστικές ή δημιουργικές περιοχές. Για παράδειγμα, στο Košice 2013 (Σλοβακία) ο ιδιωτικός τομέας και τα τοπικά πανεπιστήμια συνεργάστηκαν στην αναγέννηση βιομηχανικών περιοχών.
Υπάρχει επίσης το παράδειγμα της Μασσαλίας το 2013, η οποία έγινε μέρος ενός επενδυτικού σχεδίου σε νέες πολιτιστικές υποδομές άνω των 600 εκατομμυρίων ευρώ.
Είναι, συνεπώς, αποδεδειγμένο ότι η αξία του χρίσματος δεν μετριέται μόνο σε πρεστίζ, αλλά και σε πιο… πεζές αξίες, οι οποίες, όμως, μπορούν να βάλουν την πόλη στο δρόμο προς τ’ αστέρια…