Η μάταιη μάχη των αγρινών για εξουσία και εμείς

Ο tik toker Bora Markovits, ο οποίος πολύ συχνά αναρτά υπέροχες σκηνές από την κυπριακή φύση αποκαλύπτοντας μας τοπία που δεν γνωρίζαμε πως υπάρχουν στον τόπο μας, κοινοποίησε προχθές μία φωτογραφία με δύο αγρινά να κείτονται νεκρά στο έδαφος, σε μια χαράδρα με τα κέρατα τους πλεγμένα, σε μια κοινή μοίρα.
Η φωτογραφία καθώς και σχετικό βίντεο αναπαράχθηκε από διάφορα άλλα μέσα και όπως γράφτηκε, η εικόνα, πέρα από τη σκληρότητα της φύσης, αναδεικνύει τη δύναμη των ζώων αλλά και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, μπορεί να ειπωθεί πως η εν λόγω σκηνή δείχνει επίσης που μπορεί να οδηγήσουν οι συγκρούσεις όταν κανένα από τα αντιμαχόμενα μέρη δεν υποχωρεί. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, τα αγρινά, όπως και άλλα ζώα, κατά την περίοδο αναπαραγωγής, συχνά συγκρούονται μεταξύ τους, με στόχο την επικράτηση και σύζευξη του νικητή με το θηλυκό. Η σύγκρουση μπορεί να είναι τόσο άγρια που ενδεχομένως να οδηγήσει και στο θάνατο ενός εκ των αντιμαχόμενων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οδήγησε στο θάνατο και των δύο.
Με βασικό όπλο τα κέρατα τους, τα οποία μπλέχτηκαν χωρίς να μπορούν οι δύο μονομάχοι να τα ξεμπλέξουν, και συνεχίζοντας να παλεύουν, οδηγήθηκαν στο θάνατο. Κανένας δεν βγήκε νικητής. Εκ των υστέρων, όπως κοιτά κάποιος τη φωτογραφία (η οποία είναι εντυπωσιακή από πολλές απόψεις) θα μπορούσε να σχηματίσει την εντύπωση πως πρόκειται για μια ερωτική σκηνή. Για δύο ζώα αγκαλιασμένα, που μοιράστηκαν τις τελευταίους τους στιγμές παρηγορώντας με κάποιο τρόπο το ένα το άλλο. Πρόκειται όμως για δύο πεισματάρικα όντα, τα οποία έχοντας στόχο την εξουσία, παλεύοντας μέχρι εσχάτων χωρίς διάθεση υποχώρησης, βρέθηκαν στο γκρεμό χάνοντας τη ζωή τους. Πρόκειται για δύο ζώα που κινούνται από το ένστικτο της επιβίωσης, που δίνουν μάχη για να ζευγαρώσουν, για να είναι κυρίαρχοι μιας κάποιος επιφάνειας γης. Που δεν περνά από το μυαλό τους το ενδεχόμενο του αφανισμού, που δεν ξέρουν από διπλωματία και διάλογο, από συνύπαρξη.
Εμείς, οι άνθρωποι, ξέρουμε. Εμείς έχουμε τη λογική για να μπορούμε να μετράμε τους κινδύνους και να αξιολογούμε τι έχει αξία και τι πρέπει να υπερέχει. Και φυσικά, αυτό που υπερέχει –που πρέπει να υπερέχει- είναι η ζωή. Ωστόσο, την ίδια συμπεριφορά μπορούμε να δούμε σε ανθρώπους και κράτη. Τα οποία δεν κινούνται με το ένστικτο αλλά με τη λογική. Με τη μεγαλύτερη ευκολία μπορούμε να οδηγηθούμε στο γκρεμό δίνοντας μάχες που δεν αναδεικνύουν νικητές αλλά ηττημένους. Και εκεί κάτω στον γκρεμό μπορεί και να βρεθούμε αγκαλιασμένοι στη κοινή μας μοίρα.