Θέλουμε να μας αγαπούν

Του Δρος Γιώργου Πισιάρα M.D*
Ξέρετε τι είναι αγάπη; Αγαπάτε τον πατέρα σας, τη μητέρα σας, τον αδελφό σας, το δάσκαλό σας, τον φίλο σας; Ξέρετε τι σημαίνει ν’ αγαπάει κανείς;
Όταν λέτε ότι αγαπάτε τους γονείς σας, τι σημαίνει αυτό; Αισθάνεστε ασφαλείς μαζί τους, αισθάνεστε άνετα μαζί τους. Οι γονείς σας σάς προστατεύουν, σας δίνουν χρήματα, στέγη, τροφή και ρούχα, και νιώθετε ότι έχετε μαζί τους μια στενή σχέση. Αισθάνεστε ότι μπορείτε να τους εμπιστεύεστε, ή ίσως όχι. Πιθανότατα δεν μιλάτε σ’ αυτούς τόσο εύκολα και τόσο χαρούμενα όσο στους φίλους σας. Αλλά τους σέβεστε, καθοδηγείστε από αυτούς, τους υπακούτε, έχετε κάποια αίσθηση ευθύνης απέναντί τους και νιώθετε ότι θα πρέπει να τους φροντίσετε όταν γεράσουν.
Και αυτοί με τη σειρά τους σας αγαπούν, θέλουν να σας προστατεύσουν, να σας καθοδηγήσουν. Θέλουν να σας παντρέψουν έτσι, ώστε να περάσετε μια λεγόμενη ηθική ζωή και να γλιτώσετε από βάσανα. Όλα αυτά ονομάζονται αγάπη.
Για τους περισσότερους από εμάς, η αγάπη είναι κάτι τρομερά δύσκολο να κατανοηθεί, γιατί η ζωή μας είναι πολύ ρηχή. Θέλουμε να μας αγαπούν και επίσης θέλουμε να αγαπάμε, αλλά πίσω από αυτή τη λέξη παραμονεύει ο φόβος. Δεν είναι λοιπόν πολύ σημαντικό για τον καθένα από εμάς να ανακαλύψει τι είναι στ’ αλήθεια αυτό το εξαιρετικό πράγμα; Και μπορούμε να το ανακαλύψουμε μόνο αν έχουμε επίγνωση του πώς βλέπουμε τα άλλα ανθρώπινα πλάσματα, πώς κοιτάζουμε τα δέντρα, τα ζώα, έναν ξένο, τον άνθρωπο που πεινάει. Πρέπει να έχουμε επίγνωση του πώς κοιτάζουμε τους φίλους μας, πώς κοιτάζουμε τους γονείς μας.
Όταν λέτε: «Αγαπώ τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, τον δάσκαλό μου», τι σημαίνει αυτό; Όταν σέβεστε τρομερά κάποιους και τους εκτιμάτε, όταν νιώθετε ότι είναι καθήκον σας να τους υπακούετε –και εκείνοι με τη σειρά τους περιμένουν να τους υπακούτε– είναι αυτό αγάπη; Είναι η αγάπη φόβος; Είναι σίγουρο ότι όταν εκτιμάς κάποιον, υποτιμάς κάποιον άλλο, έτσι δεν είναι;
Έχετε ανάγκη από ένα αίσθημα σιγουριάς, από το αίσθημα ότι κάποιος σας φροντίζει. Αλλά τι συμβαίνει συνήθως; Καθώς μεγαλώνουμε, αυτό το αίσθημα εξάρτησης συνεχίζεται. Όταν μεγαλώνουν, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι σε κάποιον. Οι περισσότεροι φοβούνται να μείνουν ολομόναχοι. Φοβούνται να μελετήσουν μόνοι τους κάτι προσεχτικά. Φοβούνται να αισθανθούν βαθιά, να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν όλο το νόημα της ζωής.
Το ίδιο συμβαίνει και με ένα ιδανικό ή με μια πίστη. Πιστεύω σε κάτι ή υποστηρίζω κάποιο ιδανικό και αυτό μου δίνει μεγάλη παρηγοριά. Αλλά αφαιρέστε μου το ιδανικό, αφαιρέστε μου την πίστη και είμαι χαμένος. Το ίδιο συμβαίνει όταν εξαρτάστε από τους γονείς σας ή τους δασκάλους σας. Οι φιλόδοξοι άντρες και οι φιλόδοξες γυναίκες δεν ξέρουν τι είναι αγάπη, και έχουμε κατακλυστεί από φιλόδοξους ανθρώπους.
Να γιατί δεν υπάρχει ευτυχία στον κόσμο και γιατί είναι πολύ σημαντικό για σας, καθώς μεγαλώνετε, να τα δείτε και να τα κατανοήσετε όλα αυτά και να ανακαλύψετε μόνοι σας –αν είναι δυνατόν– τι είναι αγάπη. Μπορεί να έχετε μια καλή θέση, πολύ ωραίο σπίτι, θαυμάσιο κήπο, μπορεί να γίνετε πρωθυπουργός. Αλλά χωρίς αγάπη, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει το παραμικρό νόημα.
*Παθολόγος-Βελονιστής-Παραψυχολόγος (Πρόεδρος Παγκύπριου Ομίλου Παραψυχολογίας)