Κυβερνητικό μπάχαλο για τη ρύπανση στη Λεμεσό: Τρεις υπηρεσίες, τρεις εκτιμήσεις – η θάλασσα στο έλεος

Αυξανόμενες πιέσεις στη θάλασσα της Λεμεσού από τις αναπτύξεις επί της ακτής
Η ασυνεννοησία και οι συγκρουόμενες εκτιμήσεις των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, σε ό,τι αφορά τους λόγους ρύπανσης της θαλάσσιας περιοχής της Λεμεσού, θέτουν επιτακτικά πλέον την ανάγκη ανάληψης ευθυνών και ουσιαστικών δράσεων εκ μέρους της κυβέρνησης, δεδομένου ότι το πρόβλημα που χρονίζει συνεχώς εντείνεται.
Το πρόβλημα της ρύπανσης που καταγράφεται ιδιαίτερα έντονο τα τελευταία χρόνια λόγω και των μεγάλων εμπορικών και άλλων αναπτύξεων και της ανεξέλεγκτης ιδιωτικής δραστηριότητας σε όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης, έχει απασχολήσει άπειρες φορές τις Τοπικές Αρχές και τους εμπλεκόμενους περιβαλλοντικούς και άλλους φορείς, χωρίς όμως να δίνεται οριστική λύση και αυτό, κατά γενική παραδοχή, λόγω των διαφωνιών των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, σε ό,τι αφορά τις πηγές πρόκλησης της ρύπανσης και κατ’ επέκταση της αδυναμίας για εφαρμογή μέτρων για ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Από τη μια είναι το Τμήμα Περιβάλλοντος, το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, αλλά και ο ΕΟΑ Λεμεσού που υποστηρίζουν ότι η κύρια πηγή ρύπανσης έχει να κάνει με τις απορρίψεις αποβλήτων από πλοία και άλλα σκάφη και από την άλλη είναι η αντίθετη εκτίμηση που διατυπώνεται από το Υφυπουργείο Ναυτιλίας, αποδίδοντας τη δημιουργία του προβλήματος σε κάποιο βαθμό, σε δραστηριότητες επί εδάφους.
Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί σε ό,τι αφορά το μέγεθος του προβλήματος της ρύπανσης στον κόλπο της Λεμεσού και του επιπέδου αντιμετώπισής του, είναι η επισήμανση του πανεπιστημιακού καθηγητή και επιστημονικού συμβούλου του Τμήματος Ναυτιλίας, Δρος Άγγελου Μενελάου, ότι κατά την περίοδο 2023-2024, στο 53% των περιστατικών ρύπανσης δεν εντοπίστηκαν οι πηγές, ενώ από αυτά που έχουν καταγραφεί μόνο στο 13% είχε επιβληθεί πρόστιμο.
Οι αυξανόμενες πιέσεις που δέχεται η παράκτια και θαλάσσια ζώνη της Λεμεσού και η έλλειψη συντονισμένης επίβλεψης και επαρκούς επιτήρησης του θαλάσσιου περιβάλλοντος, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά κατά την προχθεσινή συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος.
Σε σχετική δήλωσή της η βουλευτής του ΑΚΕΛ Μαρία Νικολάου, τονίζοντας ότι τα επανειλημμένα περιστατικά πετρελαιοκηλίδων, η απώλεια γαλάζιων σημαιών και η αδυναμία εντοπισμού των υπαίτιων συνθέτουν μια εικόνα διαχρονικής αμέλειας και γραφειοκρατικής αδράνειας, χαρακτήρισε αδιανόητο το κράτος «να μην μπορεί να προστατέψει το θαλάσσιο περιβάλλον και να μετακυλήσουμε αυτή την ευθύνη σε ιδιώτες», εισήγηση που έγινε από την Αρχή Λιμένων.
Υποδεικνύοντας ότι η προστασία της θάλασσας και της δημόσιας υγείας είναι υποχρέωση της Πολιτείας και όχι πεδίο για ιδιωτικά συμβόλαια και κέρδη, η κα Νικολάου σημείωσε ότι εκείνο που χρειάζεται είναι ενιαίος μηχανισμός θαλάσσιας εποπτείας με επαρκή στελέχωση και σύγχρονα μέσα παρακολούθησης, αυστηρή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και της Σύμβασης της Βαρκελώνης και διαφάνεια και δημόσια πρόσβαση στα δεδομένα ρύπανσης, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση.
Χρήστος Χαραλάμπους