Λεφτά από τους φορολογούμενους δίνει ο ΠτΔ για το μνημείο του ολετήρα της Κύπρου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε κρατική οικονομική ενίσχυση για το επαίσχυντο μνημείο του ολετήρα της Κύπρου Γεώργιου Γρίβα στη Λεμεσό.
Πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της σημερινής ομιλίας του κ. Χριστοδουλίδη στα εγκαίνια του λεγόμενου «μουσείου ελευθερίας» στη Χλώρακα, επισήμανε πως «έχουμε ακόμα δύο μεγάλα έργα που η κυβέρνηση μας έχει αναλάβει την οικονομική ενίσχυση, το ένα στα Καννάβια, το σπίτι το οποίο ήταν κρησφύγετο, αλλά και στο μνημείο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Γεώργιου Γρίβα Διγενή στη Λεμεσό, το στέγαστρο το οποίο μου έχετε ζητήσει και αυτά θα γίνουν από πλευράς Κυβέρνησης».
Η εξαγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας για την οικονομική ενίσχυση του μνημείου του μεγαλύτερου προδότη της Κύπρου στον 20ο αιώνα, λίγες μόνο ώρες πριν τη συνάντηση με τον Τ/κ ηγέτη, όπου ο ίδιος έκανε λόγο περί «εποικοδομητικής και ειλικρινής πολιτικής βούλησης», μόνο ερωτήματα δημιουργεί.
Την ίδια ώρα, οι συγγενείς των θυμάτων από τις ενέργειες του Γρίβα και των οπαδών του, που υπέστησαν καταπίεση, διώξεις, βία και δολοφονίες, στο άκουσμα περί «οικονομικής ενίσχυσης» του μνημείου στη Λεμεσό, ξύνει τις πληγές τους.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του «ελεύθερου μουσείου»:
Είναι με αισθήματα συγκίνησης, τιμής και υπερηφάνειας που συμμετέχω μαζί με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο σήμερα στην ηρωομάνα Χλώρακα, για να αποδώσουμε το οφειλόμενο χρέος στους πρωτεργάτες του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-‘59.
Είναι η δεύτερη μου επίσκεψη ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επισκέφθηκα πολλές φορές τη Χλώρακα, αλλά ο ιδιαίτερος συμβολισμός είναι πως το 2004 ενώ ζούσα στο Λονδίνο, επέλεξα τη Χλώρακα τον Άγιο Γεώργιο, δίπλα από το καϊκι του Γρίβα, να βαφτίσω την πρώτη μου κόρη και δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή.
Σε αυτή τη γωνιά της κυπριακής γης και, πιο συγκεκριμένα, σε αυτό το φτωχικό του Νικόλα και της Παναγιωτούς Αζίνα, που κτίστηκε το 1945, άρχισαν να γράφονται οι πρώτες ένδοξες σελίδες της εξέγερσης του λαού μας, του πιο αγνού και ανιδιοτελούς αγώνα που έδωσαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας, για να κερδίσουν το δικαίωμα να γίνουν οι ίδιοι αφέντες της πατρίδας μας.
Το ημερολόγιο έγραφε 10 Νοεμβρίου 1954 όταν μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, το πλοιάριο «Σειρήν» έφθασε στην ακτή «Αλυκή» της Χλώρακας, μεταφέροντας τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή και κατοπινό Διγενή, τον υπασπιστή του, Νότη Πετροπουλέα και τον Σωκράτη Λοϊζίδη, μέλος της Επιτροπής Αγώνα από την Αθήνα.
Με οδηγίες του Ανδρέα Αζίνα τούς υποδέχθηκαν εδώ στη Χλώρακα, ο Κώστας Λεωνίδα, ο Νικόλας Μαυρονικόλας και ο Μιχαλάκης Παπαντωνίου, ο οποίος είναι απόψε εδώ, και οι οποίοι με κίνδυνο τη ζωή τους, τούς φυγάδευσαν και τούς εξασφάλισαν στέγη και λίγη τροφή για επιβίωση.
Αυτό, λοιπόν, το μικρό σπίτι, με τον μεγάλο συμβολισμό, έμελλε να γίνει κομμάτι της Ιστορίας μας:
· Εδώ ήταν η πρώτη κρυψώνα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ,
· εδώ συγκροτήθηκε η πρώτη ομάδα των αγωνιστών με ομαδάρχη τον Κώστα Λεωνίδα,
· εδώ χαράχθηκαν τα πρώτα σχέδια του Αγώνα,
· εδώ έγιναν οι πρώτες εκπαιδεύσεις και εδώ ορκίστηκαν στο Ιερό Ευαγγέλιο οι πρώτοι αγωνιστές, οι πρόδρομοι του έπους του λαού μας για ένοπλη εξέγερση, με στόχο την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και την Ένωση με τη μητέρα πατρίδα.
Σε αυτό το σπίτι φυλάσσονταν τα πρώτα όπλα του Αγώνα, που είχαν μεταφερθεί λαθραία και πάλι με το πλοιάριο «Σειρήν» τον Μάρτιο του 1954. Ήταν τα όπλα στα οποία εκπαιδεύτηκαν οι πρώτοι Έλληνες Κύπριοι αγωνιστές και στη συνέχεια άρχισαν να διανέμονται σε αγωνιστές σε όλη την Κύπρο.
Δυστυχώς – ξεκίνησε η προσπάθεια το 1995 – παρά τη μεγάλη ιστορική του αξία και τον τεράστιο συμβολισμό του, ο χώρος αυτός, η αφετηρία του ανεπανάληπτου ξεσηκωμού που οδήγησε στην απελευθέρωση της πατρίδας μας, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός και σίγουρα δεν έτυχε της αναγνώρισης που αξίζει.
Γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόδρομο Προδρόμου πως ως Υπουργός Παιδείας πήρε την πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο, δεν πρέπει να κρυβόμαστε, αν ήταν άλλος Υπουργός Παιδείας μπορούσε να μην έπαιρνε μια τέτοια πρόταση και να μην αντίκριζε θετικά μια τέτοια εισήγηση.
Θέλω εκ μέρους της Πολιτείας να επαινέσω και δημοσίως το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-’59. Έχουμε ακόμα δύο μεγάλα έργα που η Κυβέρνηση μας έχει αναλάβει την οικονομική ενίσχυση, το ένα στα Καννάβια, το σπίτι το οποίο ήταν κρησφύγετο, αλλά και στο μνημείο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Γεώργιου Γρίβα Διγενή στη Λεμεσό, το στέγαστρο το οποίο μου έχετε ζητήσει και αυτά θα γίνουν από πλευράς Κυβέρνησης.
Να ευχαριστήσω, επίσης, τον κληρονόμο του σπιτιού, Νικόλαο Πενταρά, εγγονό του Νικόλα Αζίνα, για την πρωτοβουλία δημιουργίας του «Μουσείου Ελευθερίας» που εγκαινιάζουμε σήμερα.
Η σημερινή τελετή είναι πολύ σημαντική. Ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια το 1995, είμαστε στο 2025, 30 χρόνια μετά εγκαινιάζουμε αυτό το Μουσείο, η σημερινή μέρα είναι ιστορική, σημαντική, αλλά δεν τελειώνει εδώ η υποχρέωση μας.
Αυτό το Μουσείο – και αυτή είναι μια υπόσχεση που δημόσια απόψε δίνω – θα πρέπει να τύχει επίσκεψης από όλα τα σχολεία στην Κύπρο, ξεκινώντας από τα σχολεία της Πάφου μέχρι της ελεύθερης Αμμοχώστου, έτσι ώστε να γνωρίζουν τα παιδιά μας την Ιστορία μας. Και το λέω αυτό για την ανάγκη γνώσης και μετάδοσης της Ιστορίας της πατρίδας μας, ειδικότερα στη νέα, γενιά, ειδικότερα στους αυριανούς πολίτες και στους μελλοντικούς ηγέτες τούτης της χώρας.
Με αυτογνωσία, με ρεαλισμό, με σεβασμό και με επίγνωση, οφείλουμε όλοι μας να τιμούμε τα γεγονότα που σφράγισαν ανεξίτηλα την πορεία μας. Εξάλλου, η διατήρηση της ιστορικής μνήμης αποτελεί την ύψιστη προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του αγώνα που διεξάγουμε σήμερα για απελευθέρωση πατρίδας μας. Και γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε συνεπείς έναντι του υπέρτατου χρέους· να διαβάζουμε και να διδάσκουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας για τον αγώνα της ΕΟΚΑ, για τις ένδοξες σελίδες που γράφτηκαν με το αίμα των παππούδων μας και των γιαγιάδων, με το δάκρυ των γονιών μας, με τον ιδρώτα όλων των αγωνιστών, όλων Ελλήνων της Κύπρου από κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι η ιστορική αλήθεια – για να προλάβω ενδεχόμενες αντιδράσεις – δεν στρέφεται εναντίον κανενός. Αντιθέτως, η ιστορική αλήθεια είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα οικοδομήσουμε ένα ανθεκτικό μέλλον, με ειλικρίνεια, με υπερηφάνεια, με αυτογνωσία, με σεβασμό, και σίγουρα όχι μέσα από την αυτοκατάργηση του ποιου είμαστε και της Ιστορίας μας.
Τιμημένοι αγωνιστές,
Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 70 χρόνια από την έναρξη του πιο ένδοξου, του πιο αγνού αγώνα σε αυτή τη χώρα, παραδίδουμε σήμερα στον λαό μας, παραδίδουμε σήμερα στα παιδιά μας το «Μουσείο Ελευθερίας», με τη βεβαιότητα – και εδώ είναι η υποχρέωση όλων μας – ότι θα καταστεί εστία γνώσης γύρω από την εξέγερση που οδήγησε στον τερματισμό του αποικιακού καθεστώτος και μας πρόσφερε ό,τι πιο σημαντικό διαθέτουμε μέχρι σήμερα: την Κυπριακή Δημοκρατία. Μια Κυπριακή Δημοκρατία που δεν θα υπήρχε χωρίς τον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Το παραδίδουμε, λοιπόν, με την προσδοκία ότι τα εξαιρετικά απλά, αλλά περίλαμπρα αναθήματα των πρωτοπόρων αγωνιστών, στους οποίους οφείλουμε την ύπαρξη μας, οφείλουμε παντοτινή ευγνωμοσύνη, θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και θα καταστήσουν τον ιερό αυτό χώρο ένα βιωματικό εκπαιδευτήριο για τους επισκέπτες του και, ειδικότερα, για τα παιδιά μας.
Αυτός ο χώρος είναι κομμάτι της περήφανης Ιστορίας μας, του πιο αγνού αγώνα σε τούτη τη χώρα. Κάπου εδώ βρίσκεται η άκρη του νήματος της παλλαϊκής εξέγερσης του 1955-‘59 που παραμένει 70 χρόνια μετά ακλόνητο σημείο προσανατολισμού σε κάθε μας πράξη, απόφαση και ενέργεια, στη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουμε για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας.