Με ποια… σάλτσα θα φαγωθούν η Γάζα, η Ουκρανία, ίσως και τα κατεχόμενά μας;

Ερεβώδεις καιροί. Νέα πολιτικά και διπλωματικά ήθη αήθη και αυταρχικές πρακτικές. Μπήκαμε ξανά σε μια νέα εποχή βαρβαρότητας και επιβολής διά της ωμής βίας και της ισχύος του δυνατού. Ξεχάστε το Διεθνές Δίκαιο, αρχές και αξίες που οφείλουν να διακρίνουν τις διακρατικές και Διεθνείς Σχέσεις.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, οι Πρωθυπουργοί της Γαλλίας και της Βρετανίας, Νταλαντιέ και Τσάμπερλεν, με τους δικτάτορες της Ιταλίας και της Γερμανίας, Μουσολίνι και Χίτλερ, υπέγραψαν το εξ οκτώ σημείων Σύμφωνο του Μονάχου. Με αυτό, επισημοποιήθηκε η προσάρτηση στο Γ’ Ράιχ τής Σουδητίας, όπου διαβιούσαν 3 εκ. Σουδήτες Γερμανοί.
Από τη διάσκεψη του Μονάχου αποκλείστηκε η συμμετοχή εκπροσώπου της Τσεχοσλοβακίας. Ενώ οικοδεσπότης ήταν ο Μουσολίνι, το Σύμφωνο συντάχθηκε από δύο αξιωματούχους του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, κατά παράκαμψη του Γερμανού ΥπΕξ, Ρίμπεντροπ.
Ας έρθουμε στην επικαιρότητα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τραμπ, με τη νέα θητεία του εισήγαγε νέες πρακτικές στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Η μόνιμη καύχησή του είναι ότι αυτός δεν κάνει πολέμους, αλλά τους τερματίζει.
Έτσι αποφάσισε ότι ο πόλεμος στη Γάζα μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, που άρχισε στις 7/10/2023, με αιφνιδιαστική και δολοφονική, σφαγιαστική επίθεση της τρομοκρατικής οργάνωσης, πρέπει να τερματιστεί.
Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός απάντησε ότι μόνο με συντριβή και αφοπλισμό της Χαμάς θα δεχόταν τερματισμό της αιμοτοχυσίας. Ο πλανητάρχης, παρά τις αντιστάσεις Νετανιάχου, που αντιμετώπιζε και σκληρές εσωτερικές επικρίσεις, ειδικά στο θέμα των Ισραηλινών ομήρων, επέβαλε τελικά κατάπαυση του πυρός και διχοτόμηση της Γάζας σε δύο ζώνες, υπό τον έλεγχο του Ισραήλ και της Χαμάς.
Η Λωρίδα έχει σωριαστεί σε ερείπια. Οι αψιμαχίες δεν σταμάτησαν, αλλά ο Τραμπ θέλει να την ανοικοδομήσει και να την μετατρέψει σε Ριβιέρα της Αν. Μεσογείου. Ποιοι συνέταξαν τους όρους της εκεχειρίας; Στενοί σύμβουλοι του Αμερικανού Προέδρου και ο γαμπρός του, με τη συνέργεια των Ην. Αραβικών Εμιράτων, της Αιγύπτου και του Ερντογάν.
Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες μιας απίστευτα εργώδους προσπάθειας του Τραμπ να επιβάλει ειρήνη στην Ουκρανία. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί να σταματήσει τον τετραετή πόλεμο.
Μετά τη συνάντησή του στην Αλάσκα με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, φαίνεται πως συνομολόγησαν ένα σχέδιο 28 σημείων, έκδηλα φιλορωσικό. Όπως αποκαλύπτεται, οι Ρώσοι το συνέταξαν και το υπέβαλαν τον περ. Οκτώβριο στον Τραμπ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που επωμίστηκε τις επαχθείς επιπτώσεις κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αντιπρότεινε, σε συνεννόηση με τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι, βελτιώσεις ή και αφαιρέσεις όρων. Εξάλλου, Τραμπ και Ζελένσκι φαίνεται να βελτίωσαν περισσότερο το σχέδιο, που περιορίστηκε σε 19 σημεία.
Όμως, οι Δυτικοί συζητούν χωρίς τον… Ρώσο ξενοδόχο. Η Μόσχα απαιτεί από το Κίεβο όχι μόνο εδαφικές παραχωρήσεις, αλλά ουσιαστικά έλεγχο της Ουκρανίας.
Γιατί ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία; Το κυριότερο επιχείρημά του ήταν η δήθεν διάσωση των Ρωσόφωνων στις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ. Η αιτία, όμως, ήταν η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, κυριολεκτικά έξω από την πόρτα της Ρωσίας. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι εστιάζουν κυρίως στην ασφάλεια της Ουκρανίας στη βάση του άρθρου 5 της Συμμαχίας αλλά με αμερικανικές εγγυήσεις.
Επίσης επιμένουν στη διατήρηση της κυριαρχίας της επειδή, κατά την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, «τα σύνορα δεν μπορούν ν’ αλλάξουν διά της βίας».
Μετά τις συνομιλίες στη Γενεύη μεταξύ του Αμερικανού ΥπΕξ, Ρούμπιο, και εκπροσώπων του Ζελένσκι, υποστηρίζεται ότι δεν μπορεί να αναγνωριστεί έδαφος που κατελήφθη από τη Ρωσία. Και ότι η Ουκρανία θ’ αποφασίσει αν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή και στην ΕΕ.
Δύο χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, ο τότε Υπουργός Οικονομικών, απευθυνόμενος στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων των Τάξεων, τόνιζε ότι «η Συνέλευση δεν έχει το δικαίωμα να μειώσει τους φόρους, αλλά να τους διαρρυθμίσει». Μια γελοιογραφία της εποχής, σχολιάζοντας την υπουργική κουτοπονηριά, παρουσίαζε έναν χωρικό που συγκέντρωσε τα πουλερικά του για να τους πει:
«Φίλοι μου, σας μάζεψα για να σας ρωτήσω με τι σάλτσα θέλετε να φαγωθείτε». Ο πετεινός διαμαρτυρήθηκε: «Μα, δεν θέλουμε να φαγωθούμε, κύριε»! Και ο χωρικός αντέτεινε: «Μην παρακάμπτετε την ερώτησή μου, φίλοι μου. Δεν τίθεται θέμα αν σας αρέσει ή όχι να φαγωθείτε, αλλά μόνον με ποία σάλτσα προτιμάτε να φαγωθείτε».
Ας μεταφέρουμε τη γαλλική γελοιογραφία με τα ορνίθια, σήμερα: Τραμπ και Πούτιν ενσαρκώνουν τον κυνικό Γάλλο χωρικό. Η Γάζα και η Ουκρανία, είναι τα πουλερικά από τα οποία ζητείται να δηλώσουν όχι αν θέλουν αλλά με ποια σάλτσα προτιμούν να φαγωθούν. Με ισραηλινή, αμερικανική ή με ρωσική.
Δηλαδή να χάσουν ανεξαρτησία, κυριαρχία, ασφάλεια, έδαφος. Ουσιαστικά ζητείται υποταγή. Και η κατεχόμενη από την Τουρκία, ευρωπαϊκή Κύπρος;
Αναλύσαμε παλαιότερα και πρόσφατα τον εφιάλτη που ενδέχεται ν’ αντιμετωπίσει εξαιτίας απρόβλεπτων πρωτοβουλιών του Αμερικανού Προέδρου. Ποιος μπορεί ν’ αποκλείσει ένα σχέδιο Τραμπ και για το Κυπριακό, στο στυλ του ουκρανικού, και τελεσιγραφικά να απαιτήσει λύση αμερικανο-τουρκικών προδιαγραφών;
Η Κύπρος θα κληθεί κάποια στιγμή ν’ αποφασίσει αν προτιμά να φαγωθεί με… τουρκική σάλτσα; Να μην παροράται ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επαινούν τον ρόλο της Τουρκίας στο Ουκρανικό, την θεωρούν κρίσιμο σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και απαραίτητο εταίρο στην ευρωπαϊκή άμυνα.
Ο Ερντογάν πιέζει όπως πιθανή διάσκεψη για το Ουκρανικό πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη, επειδή διεκδικεί διαμεσολαβητικό ρόλο.
Το άναρχο διεθνές σύστημα έχει γίνει ακόμα πιο απρόβλεπτο και επικίνδυνο από τις δραματικές και καταιγιστικές γεωπολιτικές εξελίξεις τα τελευταία χρόνια. Ειδικά μετά την άνοδο στην εξουσία του Προέδρου Τραμπ, που ανέτρεψε κάθε αποδεκτή πρακτική διπλωματίας και κανόνες πολιτικής στις Διεθνείς Σχέσεις. Πλέον ισχύει και επιβάλλεται από τους ισχυρούς δρώντες ένα είδος διεκπεραιωτικής διπλωματίας (diplomatie expéditive).
Το Διεθνές Δίκαιο έχει οριστικά παραμεριστεί. Επιβάλλεται το, «αποφασίζουμε, εσείς υπακούτε, συμμορφώνεστε και υποκύπτετε». Μια σύγχρονη, κυνική εκδοχή της σύγκρουσης Αθηναίων και Μηλίων. Η αναμέτρηση ΗΠΑ-Ρωσίας γίνεται αναλώμασι πρώτα της άβουλης Ευρώπης.
Το Ουκρανικό, το Μεσανατολικό και, φυσικά, το Κυπριακό, εντάσσονται στη μεγάλη αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, ΗΠΑ-Κίνας, Ισραήλ-Ιράν-τρομοκρατικών οργανώσεων όπως και μεσαίων δυνάμεων που επιδιώκουν λόγο και ρόλο στη διεθνή σκηνή.
Χωρίς να υποτιμάται ο τουρκικός γκρίζος λύκος. Ιδού ο εφιάλτης: Η Κύπρος να μη βρεθεί στο δίλημμα ν’ αποφασίσει με ποια σάλτσα προτιμά να φαγωθεί επειδή έτσι εντέλλονται οι ισχυροί.