Ο Τραμπ ζητάει ευγνωμοσύνη από το θύμα!

Ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί ότι η Ουκρανία του χρωστά ευγνωμοσύνη. Όχι επειδή τη στήριξε, αλλά επειδή κατάφερε να επιβιώσει παρά τη δική του στάση.
Στο μυαλό του Αμερικανού Προέδρου δεν υπάρχουν εισβολείς και θύματα. Υπάρχουν μόνο «ευεργέτες» και πελάτες και ο ίδιος έχει αυτοαναγορευθεί ως γενναιόδωρος προστάτης που μοιράζει «ειρήνη» όπως θα μοίραζε εκπτώσεις σε πολυκατάστημα ή τζάμπα μάρκες σε ένα από τα καζίνο του.
Από την πρώτη στιγμή της δεύτερης θητείας του η στάση του απέναντι στην Ουκρανία ήταν ένα κλασικό μείγμα εκβιασμού, προσβολής και μνημειώδους άγνοιας. Δεν μιλούσε σε Πρόεδρο χώρας που πολεμά τέσσερα χρόνια για την επιβίωσή της. Μιλούσε σε κάποιον επαίτη που οφείλει να λέει «ευχαριστώ» πριν καν ανοίξει το στόμα του. Όταν ο Τραμπ αλλάζει τόνο δεν το κάνει από ευαισθησία, αλλά το κάνει για να βρει τρόπο να βγάλει κέρδος. Από τις σπάνιες γαίες μέχρι τα ενεργειακά, όλα είναι λογαριασμός για αυτόν.
Η πρόταση των 28 σημείων δεν είναι «σχέδιο ειρήνης», είναι μνημόνιο συνθηκολόγησης γραμμένο στη γλώσσα της Μόσχας, απλώς μεταφρασμένο στα αγγλικά. Ποιος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ζητά από μια χώρα που δέχθηκε εισβολή να μειώσει τον στρατό της ενώ ο εισβολέας κρατά ήδη κατεχόμενα εδάφη και συνεχίζει να εξοπλίζεται; Αυτό δεν λέγεται διαμεσολάβηση. Λέγεται παράδοση του μαχαιριού στον θύτη και δέσιμο των χεριών του θύματος.
Ποιος λογικός ηγέτης ζητά από την Ουκρανία να αποσυρθεί από περιοχές που ακόμη ελέγχει, για να «διευκολύνει» εκείνον που μπήκε με τα τανκς; Πώς ονομάζεται η απαίτηση να παραμείνουν Ουκρανοί πολίτες σε ζώνες που θα ελέγχει ο ρωσικός στρατός; Όταν ξέρεις για απαγωγές παιδιών, για εκτελέσεις, για βασανιστήρια, αυτό δεν είναι ρύθμιση. Είναι κυνική παράδοση ανθρώπων σε καθεστώς φόβου.
Η εμμονή με τη ρωσική γλώσσα και τη ρωσική εκκλησία ολοκληρώνει το παζλ. Ζητείται από μια χώρα που δέχθηκε εισβολή να αναβαθμίσει σε επίσημη γλώσσα τη γλώσσα του επιτιθέμενου και να ανοίξει τις πόρτες της ρωσικής εκκλησίας λες και πρόκειται για πολιτιστικό σωματείο και όχι για εργαλείο επιρροής. Όταν προσπαθείς να διορθώσεις με πολιτική απόφαση αυτό που ο ουκρανικός λαός έχει απορρίψει με αίμα και καταστροφές, δεν χτίζεις ειρήνη, αλλά προετοιμάζεις το επόμενο στάδιο της υποταγής.
Και επειδή τίποτε από αυτά δεν είναι αρκετό, το σχέδιο πάει ένα βήμα παραπέρα. Η Ουκρανία να δίνει το μισό της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια στη Ρωσία. Ο σταθμός βρίσκεται σε ουκρανικό έδαφος, η χώρα έχει δεχθεί εισβολή, αλλά ο εισβολέας πρέπει να βγει με εγγυημένο ενεργειακό κέρδος. Είναι σαν να ζητάς από ιδιοκτήτη σπιτιού που υπέστη διάρρηξη, να πληρώνει και ενοίκιο στον διαρρήκτη.
Και μέσα σε αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό, ο Τραμπ μιλά για «έλλειψη ευγνωμοσύνης» από την Ουκρανία. Το θύμα πρέπει να ευχαριστήσει επειδή ο εκβιασμός του σερβίρεται ως δήθεν «ειρήνη» για περιτύλιγμα. Αν δεν υπογράψει, θα κατηγορηθεί ότι αυτό φταίει που συνεχίζεται ο πόλεμος. Αν αντισταθεί, θα σερβιριστεί στον κόσμο ως «αχάριστο» που δεν σέβεται την «μεγαλοψυχία» της υπερδύναμης.
Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίστροφο. Δεν είναι η Ουκρανία που χρωστά ευγνωμοσύνη στον Τραμπ, αλλά ο Τραμπ χρωστά εξηγήσεις για το πώς βρέθηκε να κρατά το χαρτί των ρωσικών απαιτήσεων και να το παρουσιάζει ως αμερικανική πρόταση. Και αυτό δεν διορθώνεται με καμία ανάρτηση, όσο και αν προσπαθήσει να την ντύσει με ωραία λόγια για παράδοση ενός θύματος στον βιαστή του.