Πού πήγαν οι καθηγητές και δεν τους είδαμε…

Χθες οι καθηγητές προχώρησαν σε στάση εργασίας σχετικά με το ζήτημα της αξιολόγησης. Δεν θα σταθώ στους λόγους που την προκάλεσαν, αλλά στον τρόπο με τον οποίο υλοποιήθηκε. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Όταν κάποιοι εκδηλώνουν τη διαμαρτυρία τους, στην προκειμένη περίπτωση, για το καλό του σχολείου και της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να βρίσκονται στον χώρο της διαμαρτυρίας; Καθολική παρατήρηση, όμως, ελάχιστοι έδωσαν το παρών τους σε αντίθεση με τα εκατοντάδες μέλη της ΟΕΛΜΕΚ.
Χρησιμοποίησαν μήπως την στάση εργασίας ως μια άνετη «ανάπαυλα» -ένα break, όπως συνηθίζεται να λέγεται πλέον στην καθομιλουμένη-, για καφέ ή για τακτοποίηση προσωπικών εκκρεμοτήτων; Κι έτσι γεννάται το ερώτημα: Πόσο ειλικρινής είναι μία διαμαρτυρία όταν μετατρέπεται σε προσωπικό χρόνο αντί για συλλογική παρουσία διεκδίκησης ή διαφωνίας;
ΜΑΡΧ