Στέλεχος γαλλικού υπουργείου έριχνε διουρητικό σε γυναίκες και τις έβλεπε να ουρούν – Νέες ανατριχιαστικές μαρτυρίες

Μια υπόθεση που απασχολεί τις γαλλικές αρχές εδώ και χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο, καθώς νέες μαρτυρίες περιγράφουν με ανατριχιαστική λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο δεκάδες γυναίκες φέρονται να έλαβαν ουσίες εν αγνοία τους κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων για εργασία στο υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
Περισσότερες από 240 γυναίκες έχουν ενταχθεί στη δικογραφία, σε μια από τις μεγαλύτερες έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα στη χώρα. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Christian Nègre, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος κατηγορείται ότι επί μία δεκαετία έδινε σε υποψήφιες προς πρόσληψη καφέ ή τσάι αναμεμειγμένο με ισχυρό, παράνομο διουρητικό, προκαλώντας αφόρητη ανάγκη για ούρηση και σωματική αδιαθεσία.
«Δεν ήξερα ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί σε μια συνέντευξη»
Η Sylvie Delezenne, σήμερα 45 ετών, είχε θεωρήσει το 2015 ότι ζούσε μια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία όταν προσκλήθηκε για συνέντευξη στο υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί, όπως λέει στον Guardian, αποδέχτηκε ευγενικά έναν καφέ που της προσφέρθηκε.
Λίγη ώρα αργότερα, ενώ ο Nègre είχε προτείνει να συνεχίσουν τη συνέντευξη σε περίπατο, άρχισε να νιώθει έντονη ανάγκη για τουαλέτα, ταχυπαλμίες, ζάλη και εφίδρωση. Η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά μέχρι που κατέληξε να ουρήσει δημόσια, ενώ εκείνος – όπως αφηγείται – στάθηκε δίπλα της με το σακάκι του για να τη «σκεπάσει».
«Ένιωσα ντροπή, πίστεψα ότι κατέστρεψα τη συνέντευξη και ότι έφταιγα εγώ», λέει σήμερα. Χρόνια αργότερα, η αστυνομία την ενημέρωσε ότι το όνομά της εμφανιζόταν σε excel αρχείο του υπόπτου, μαζί με σημειώσεις για τις «αντιδράσεις» της και φωτογραφίες των ποδιών της.
«Ένιωσα να μου μιλάει σαν να είμαι παιδί»
Η Anaïs de Vos, που είχε δώσει συνέντευξη το 2011, περιγράφει παρόμοια εμπειρία. Αν και δεν πίνει καφέ, αποδέχτηκε το ρόφημα από ευγένεια. Σύντομα ένιωσε έντονη δυσφορία και πίεση, αλλά ο Nègre συνέχισε να την κατευθύνει μακριά από τουαλέτες, προς τις όχθες του Σηκουάνα.
Όταν του είπε ότι πρέπει να επιστρέψουν, εκείνος – όπως καταγγέλλει – τη ρώτησε με ανησυχητική οικειότητα: «Χρειάζεσαι πιπί;». Η de Vos επέμενε να βρει τουαλέτα και τελικά κατέληξε σε καφέ, όπου άρχισε να βρέχει τα ρούχα της πριν καν φτάσει στην πόρτα της τουαλέτας.
«Σταμάτησε μόνο όταν φτάσαμε στο γραφείο του όπου υπήρχε ιδιωτική τουαλέτα»
Η Émilie, όπως υπογράφει λόγω νομικών περιορισμών, περιγράφει ανάλογη εμπειρία το 2017 στο Στρασβούργο. Αφού της προσφέρθηκε τσάι, η συνέντευξη συνεχίστηκε σε βόλτα γύρω από τον καθεδρικό ναό. Με αυξανόμενη ζάλη και αδυναμία, επέστρεψε στο γραφείο, όπου – κατά δική της περιγραφή – ο Nègre την οδήγησε απευθείας στην ιδιωτική του τουαλέτα. Δύο χρόνια αργότερα, όταν άκουσε για τη δικαστική έρευνα, «όλα απέκτησαν νόημα».
Η έρευνα και το Excel με τα πειράματα
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το 2018, όταν συνάδελφος κατήγγειλε ότι είχε δει τον Nègre να προσπαθεί να φωτογραφίσει τα πόδια μιας υψηλόβαθμης υπαλλήλου. Στην έρευνα της αστυνομίας βρέθηκε το αρχείο «Experiments», όπου φέρεται να είχαν καταγραφεί ημερομηνίες, δόσεις και αντιδράσεις δεκάδων γυναικών.
Το 2019 ο Nègre τέθηκε υπό επίσημη διερεύνηση για σειρά αδικημάτων, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης ουσιών και σεξουαλικής επίθεσης. Παρότι απομακρύνθηκε από τη δημόσια διοίκηση, εργάζεται ακόμη στον ιδιωτικό τομέα εν αναμονή της δίκης.
«Η δικαιοσύνη μας τραυματίζει ξανά»
Πολλές από τις γυναίκες δηλώνουν ότι η πολύχρονη καθυστέρηση της διαδικασίας έχει επιβαρύνει την ψυχολογία τους. «Έξι χρόνια μετά, ακόμη περιμένουμε δίκη. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη», λέει η Émilie.
Η υπόθεση, που χαρακτηρίζεται «άνευ προηγουμένου» από νομικούς, έχει ενισχύσει το δημόσιο διάλογο γύρω από τη «χημική υποβολή» – ένα φαινόμενο που έρχεται όλο και πιο συχνά στο φως στη Γαλλία.
Το συνδικάτο CGT-Politique Culturelle ζητά από το υπουργείο Πολιτισμού να αναγνωρίσει θεσμική ευθύνη, υποστηρίζοντας ότι υπήρξαν καταγγελίες γιαφωτογράφηση γυναικών ήδη πριν από χρόνια.
Η Delezenne, που σήμερα έχει αλλάξει κλάδο, λέει πως το ζητούμενο είναι ξεκάθαρο: «Να μην το ζήσει ποτέ ξανά καμία γυναίκα».
Η έρευνα συνεχίζεται, ενώ οι μαρτυρίες που πληθαίνουν φωτίζουν μία από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις κακοποίησης μέσα σε περιβάλλον που υποτίθεται πως θα ήταν απόλυτα ασφαλές: μια συνέντευξη για δουλειά.