Στέφανος Στεφάνου: Ο Οζκέρ κέρδισε τον σεβασμό με την ανθρωπιά του – Ελπίδα η «εκλογή» Έρχιουρμαν (φωτογραφίες)

Η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ παρουσίασε την ελληνική έκδοση του βιβλίου «Ο αγωνιστής – δάσκαλος της τουρκοκυπριακής Αριστεράς», το οποίο εξιστορεί τη ζωή και το έργο του Τουρκοκύπριου πολιτικού Οζκέρ Οζγκιούρ. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή πλήθος κόσμου, πολιτικών, μελών της Αριστεράς και της οικογένειας του Οζκέρ Οζγκιούρ.
Ο Στέφανος Στεφάνου, Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, δήλωσε στην αίθουσα «Καστελιώτισσα» ότι είκοσι χρόνια αφότου αποχαιρετήσαμε τον σύντροφο Οζκέρ Οζγκιούρ, η εκδήλωση-παρουσίαση του βιβλίου αποτελεί το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ως ΑΚΕΛ για να τιμήσουμε την ηγετική προσωπικότητα της τουρκοκυπριακής Αριστεράς, που έλαμψε μέσα στη σκοτεινή εποχή όπου έζησε. Υπογράμμισε ότι είκοσι χρόνια συμπληρώνονται και από τον ιδιαίτερο αποχαιρετισμό που το ΑΚΕΛ είχε διοργανώσει προς τιμήν του Οζκέρ, ενώ αυτός βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση της υγείας του. Θύμισε ότι στις 21 Ιουλίου του 2005, σε μια κατάμεστη αίθουσα, πλήθος κόσμου εξέφρασε τον σεβασμό προς τον πολιτικό — αλλά κυρίως προς τον άνθρωπο — Οζκέρ, που τον εγκατέλειπαν οι φυσικές του δυνάμεις αλλά η ψυχή του δήλωνε ολοζώντανη, ζωντανή μέχρι την τελευταία του πνοή, με κύρια του έγνοια την επανένωση της πατρίδας του.
Δήλωσε ότι είκοσι χρόνια μετά, το ΑΚΕΛ αποφάσισε να στηρίξει την ελληνική έκδοση του βιβλίου «Οζκέρ Οζγκιούρ – Ο Αγωνιστής-Δάσκαλος της Τουρκοκυπριακής Αριστεράς», που έγραψε ο Δρ. Αμπντουλλάχ Κορκμαζάν, κυκλοφορώντας από τις εκδόσεις «Αλμύρα» σε μετάφραση της Μαρίας Σιακαλλή. Τόνισε ότι το βιβλίο μας ταξιδεύει στη ζωή και το πολύτιμο έργο του Οζκέρ και συστήνει προς τους ελληνόφωνους Κύπριους τους αγώνες της τουρκοκυπριακής κοινότητας σε δύσκολες εποχές, όπως οι εποχές του πολέμου, της προσφυγιάς, της διακοινοτικής βίας, του δημοκρατικού ελλείμματος στην τ/κ κοινότητα και της έλλειψης επικοινωνίας με την άλλη πλευρά του διχοτομικού συρματοπλέγματος.
Υπογράμμισε ότι το βιβλίο αποτελεί ένα ταξίδι στη ζωή του Χότζια Οζκέρ, ξεκινώντας από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στα Βρέτσια της Πάφου, γεμάτα φτώχεια και κοινωνική αδικία, που του καλλιέργησαν την ταξική συνείδηση και τον οδήγησαν αργότερα στην εκπαίδευση και στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Τόνισε ότι μεταφερόμαστε στα χρόνια των σπουδών του, στην επαφή με τους μαθητές του και στην ανάπτυξη της βαθιάς ευαισθησίας και πολιτικής συνείδησης που τον χαρακτήριζαν ως πολιτικό ον.
Δήλωσε ότι ως εκπαιδευτικός είχε όραμα για την παιδεία της Κύπρου και πίστευε ότι οι Κύπριοι μαθητές έπρεπε να μαθαίνουν την ιστορία από βιβλία απαλλαγμένα από σοβινιστικά κατάλοιπα, ώστε να διαπλάθονται προοδευτικές και δημοκρατικές συνειδήσεις, όχι για να διαγραφεί η ιστορία, αλλά για να δοθεί αντικειμενική και ορθή ερμηνεία των γεγονότων. Τόνισε ότι ως άοκνος στοχαστής μελέτησε τη μαρξιστική κοσμοθεωρία και κατανόησε ότι ο αγώνας των Κυπρίων, στην ουσία του, είναι η αντίσταση ενάντια στην κοινωνική εκμετάλλευση, τον ιμπεριαλισμό και την ξένη κατοχή. Ανέφερε ότι ο Χότζιας ήταν εραστής της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας, πολέμιος της αδικίας και του εθνικισμού, τον οποίο θεωρούσε απάνθρωπο και αποκρουστικό.
Δήλωσε ότι εργάστηκε με αφοσίωση για την επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε μια επικίνδυνη εποχή, όπου οι σχέσεις με τους «απέναντι» προκαλούσαν τα πυρά των εθνικιστών. Υπογράμμισε ότι μαζί με το ΑΚΕΛ επεξεργάστηκε κοινές θέσεις για το Κυπριακό και ότι, ως ηγέτης του ΡΤΚ, κατέληξε με το ΑΚΕΛ σε κοινή θέση για την απαλλαγή της Κύπρου από τη στρατιωτική παρουσία των «μητέρων» πατρίδων και τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής στο πλαίσιο Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
Δήλωσε ότι σήμα κατατεθέν αυτών των συνεργασιών ήταν η ιδιαίτερη σχέση του Οζκέρ με τον Δημήτρη Χριστόφια, ΓΓ του ΑΚΕΛ, με τον οποίο μοιράστηκε οράματα και αγώνες, και τόνισε ότι αυτή η προσωπική σχέση σφυρηλάτησε τις πολιτικές σχέσεις των Αριστερών των δύο κοινοτήτων. Υπογράμμισε ότι ο Οζκέρ ηγήθηκε του ΡΤΚ σε εποχές που η δημοκρατία και η ανοχή στην αντίθετη άποψη δεν ήταν δεδομένα, και ότι έδωσε αγώνες με μεγάλο θάρρος. Δήλωσε ότι στα ηνία του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος (ΒΚΡ) συνέβαλε στον τερματισμό της εποχής Ντενκτάς, στη διάνοιξη των οδοφραγμάτων και στην εδραίωση του κοινού αγώνα για ειρήνη και ομοσπονδιακή λύση.
Τόνισε ότι ο Οζκέρ, με την ευαισθησία και την ανθρωπιά του, κατέκτησε τον σεβασμό της κοινωνίας και έγινε σύμβολο της κοινής πατρίδας, αγωνιζόμενος για επανένωση, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη. Δήλωσε ότι το βιβλίο του Αμπντουλλάχ Κορκμαζάν υπενθυμίζει ότι ο αγώνας για ειρήνη και επανένωση είναι διαχρονικός και ότι η ιστορία περιλαμβάνει ανθρώπους σαν τον Οζκέρ, που εμπνέουν και καθοδηγούν.
Συγχαίροντας τον Αμπντουλλάχ Κορκμαζάν για τη συγγραφή του βιβλίου, τόνισε ότι είχε την τύχη να είναι από τους λίγους συντρόφους της γενιάς του που διαμόρφωσε την πολιτική του συνείδηση δίπλα στον Οζκέρ. Δήλωσε ότι ευχαριστεί την οικογένεια του Οζκέρ για την παρουσία της και την πρόσβαση στο προσωπικό αρχείο του Οζκέρ, που επέτρεψε τη δημιουργία ενός πολύ σημαντικού ντοκουμέντου για την πολιτική ιστορία του τόπου.
Υπογράμμισε ότι αυτό το ντοκουμέντο αποτελεί παρακαταθήκη για τις διαχρονικές σχέσεις του ΑΚΕΛ με την τουρκοκυπριακή κοινότητα και ιδιαίτερα με τις προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες διατηρούνται και προστατεύονται ως κόρη οφθαλμού, αποτελώντας εργαλείο προώθησης της λύσης του Κυπριακού, από τις επίσημες συνομιλίες μέχρι τις σχέσεις των απλών ανθρώπων. Τόνισε ότι το ΑΚΕΛ συνομιλεί με όλους τους Τουρκοκύπριους που επιδιώκουν την επανένωση στο πλαίσιο ομοσπονδιακής λύσης, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τις οποίες η επίλυση φέρνει μέσω διαλόγου και αλληλοκατανόησης.
Δήλωσε ότι οι προσεγγίσεις μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και οι εθνικιστικές κορώνες είναι ξένες προς το ΑΚΕΛ και ότι η ενίσχυση της ακροδεξιάς δηλητηριάζει την κοινωνία και παγιώνει τη διχοτόμηση. Τόνισε ότι, παρά τις δυσκολίες, το ΑΚΕΛ παραμένει υπέρμαχος του διαλόγου και της ομοσπονδιακής λύσης, μια λύση που συνδιαχειρίζονται Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, χωρίς όμηρους «μητέρες πατρίδες» και ιμπεριαλιστικά κέντρα, με κοινά συμφέροντα πάνω από διαφορές.
Δήλωσε ότι η πρόσφατη εκλογή νέας ηγεσίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα φέρνει νέα ελπίδα για θετικές εξελίξεις και ότι το ΑΚΕΛ είναι έτοιμο να στηρίξει μια νέα διαδικασία από το σημείο όπου διακόπηκαν οι συνομιλίες στο Κρανς Μοντανά, στη βάση του πλαισίου Γκιουτέρες, διαφυλάσσοντας το διαπραγματευτικό κεκτημένο. Υπογράμμισε ότι μέσω πολύχρονων διαπραγματεύσεων οι δύο κοινότητες έχουν συμφωνήσει σε πολλά σημαντικά ζητήματα, και ότι στο Κρανς Μοντανά είχαμε φτάσει ένα μίλι από τη λύση, από όπου πρέπει να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις.
Δήλωσε τέλος ότι συγχαίρει ξανά τον Αμπντουλλάχ Κορκμαζάν και εύχεται καλοτάξιδη την ελληνική έκδοση του βιβλίου, όπως ήταν και η τουρκική, ενώ το ΑΚΕΛ θα στηρίξει αυτό το σημαντικό και ωραίο ταξίδι.
Νέα ελπίδα η νίκη Τουφάν
Η πρόσφατη εκλογή νέας ηγεσίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα δημιουργεί νέα ελπίδα για θετικές εξελίξεις στο Κυπριακό δήλωσε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου ο οποίος εξέφρασε ετοιμότητα “να στηρίξουμε μια νέα διαδικασία, η οποία πρέπει να ξεκινήσει από το σημείο όπου διακόπηκαν οι συνομιλίες στο Κρανς Μοντανά, στη βάση του πλαισίου Γκιουτέρες και διαφυλάσσοντας ολόκληρο το διαπραγματευτικό κεκτημένο”.
Ο κ. Στεφάνου, είπε ότι “προσεγγίσεις που βλέπουν το Κυπριακό ως μια μόνιμη στάση διαμαρτυρίας, προσεγγίσεις μικροπολιτικής εκμετάλλευσης και προσεγγίσεις με εθνικιστικές κορώνες είναι ξένες προς εμάς”.
Πρόσθεσε ότι “ζούμε σε μια εποχή που δυστυχώς η ακροδεξιά ενισχύεται κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την προοπτική της λύσης διότι πέραν του γεγονότος ότι η ακροδεξιά δηλητηριάζει την κοινωνία με τα εθνικιστικά, ρατσιστικά και μισαλλόδοξα μηνύματά της, η παρουσία της επηρεάζει κι άλλα κόμματα τα οποία κάτω από την πίεση της ακροδεξιάς νομιμοποιούν την ατζέντα και τη ρητορική της με αποτέλεσμα να προκαλούνται ακόμα περισσότερα προβλήματα”.
Όπως είπε ο κ. Στεφάνου “το χειρότερο βέβαια είναι πως παγιώνουν τη διχοτόμηση και βάζουν ταφόπλακα στο Κυπριακό”, ωστόσο, το ΑΚΕΛ, παρά τις δυσκολίες της εποχής, παραμένει υπέρμαχος του διαλόγου και της ομοσπονδιακής λύσης στην οποία οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα συνδιαχειρίζονται το κοινό δικοινοτικό κράτος τους˙ σε μια λύση που δεν θα καθιστά το νησί όμηρο σε ‘μητέρες πατρίδες’ και σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και που θα φέρνει τα κοινά συμφέροντα των δύο κοινοτήτων πάνω από τις όποιες διαφορές τους”.