Πρώτα πρέπει να αναφερθούμε στην κακοδαιμονία της εκπαίδευσης˙ΌΛΟΙ έχουν άποψη, επεμβαίνουν σχετικοί και άσχετοι. Μας προέκυψε και η Επίτροπος του παιδιού που από υπερβάλλοντα ζήλο εξήγησε στα παιδιά τα δικαιώματά τους, που σαφώς έχουν, αλλά οφείλουν πρώτα να γνωρίζουν ότι στον πολιτισμένο κόσμο υπάρχουν κανονισμοί που πρέπει να σέβονται και να υπακούουν. Οι αρχαίοι έλεγαν «τα καλά κόποις κτώνται». Όμως, ζούμε στην εποχή που δεν πρέπει να «ζορίζονται» με κανένα τρόπο τα παιδιά.
Η υπουργός συνεχώς λαϊκίζει, εξαγγέλλει δημιουργώντας εντυπώσεις˙ εκτός των κλιματιστικών που δεν λειτουργούν, υπόσχεται ότι θα αφαιρέσει ύλη (τι θα μείνει τελικά;), θα αλλάξει τα αναλυτικά κ.τ.λ.. Αυτά, ενώ το επίπεδο των μαθητών πέφτει κατακόρυφα, αυξάνεται η παραβατικότητα και τα ναρκωτικά να έχουν εισβάλει στα σχολεία.
Επανερχόμαστε στο σχέδιο αξιολόγησης. Και αντί έμπειροι δημοσιογράφοι να ασχοληθούν με την ουσία το σχεδίου «πιάστηκαν» από το «σεξιστικό» σχόλιο του προέδρου της ΟΕΛΜΕΚ ότι «βρέθηκε μια γυναίκα» (που είναι γυναίκα) να τα αλλάξει.
Έχοντας πρόσβαση στους προσωπικούς φακέλους των καθηγητών, ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα οι πολλές μετεκπαιδεύσεις καθηγητών με ιδίαν πρωτοβουλία. Όμως, στα σχολεία υπηρετούν και ανεπαρκείς όπως υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα.
Πάντα αξιολογούνταν οι καθηγητές. Η γνώμη που διευθυντή είχε βαρύνουσα σημασία και ήταν σε συνεννόηση με τον επιθεωρητή που έμπαινε η αριθμητική βαθμολογία. Το σύστημα αξιολόγησης χρειαζόταν βελτιώσεις διότι τυχόν «παραθυράκια» ευνοούσαν το ρουσφέτι. Για αυτό το λόγο η ΟΕΛΜΕΚ είχε επιμείνει και στη θέσπιση κανονισμών μετακινήσεων και μεταθέσεων. Πάντα υπήρχαν οι ευνοούμενοι, οι αποσπασμένοι με τις ψηλές βαθμολογίες. Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι αποσπασμένοι στο υπουργείο, που δεν υπηρέτησαν ποτέ σε σχολεία, βαθμολογήθηκαν με 40 από 40, δηλαδή είναι τέλειοι. Πώς κρίθηκε η διδακτική τους ικανότητα; Εύλογα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι εύκολα αυτοί ανελίσσονται σε ανώτερες θέσεις π.χ. επιθεωρητή (προβλέπονται 55 νέες θέσεις).
Όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας. Οι πρωτινοί έλεγαν «ο λόος του αδρώπου» (όταν έλεγαν «άδρωπο» εννοούσαν αποκλειστικά άντρα αλλά χάρις συζήτησις ας το παραβλέψουμε ως μη σεξιστικό). Προφανώς η υπουργός δεν έπεισε μέχρι τώρα.
Το σχέδιο αξιολόγησης είναι ένα πολύ γραφειοκρατικό κείμενο με «εποικοδομητικές» ασάφειες. Αναφέρεται ότι αν κάποιος εκπαιδευτικός παρουσιάζει αδυναμίες θα τον αναλάβει ο επιθεωρητής-σύμβουλος να τον βοηθήσει (ποιος, αυτός που δεν έχει διδάξει ποτέ;).
Σημείο τριβής σύμφωνα με την απόφαση ΚΔΣ της ΟΕΛΜΕΚ για την τελική πρόταση είναι (27/10/25): «Διαφωνούμε με τις προτάσεις του ΥΠΑΝ που προβλέπουν την παραπομπή εκπαιδευτικών που δεν λαμβάνουν το 50% στις αριθμητικές αξιολογήσεις… σε Πρόγραμμα Στήριξης και ακολούθως στην ΕΕΥ για απόλυση, γιατί συνιστούν έμμεση άρση τους μονιμότητας.»
Θα παραπέμπονται για απόλυση στην κομματικοποιημένη ΕΕΥ, που όλοι γνωρίζουμε ποιοι την απαρτίζουν και πώς βρέθηκαν εκεί. Η ΕΕΥ θα αποφασίζει όχι μόνο για τις προαγωγές όπως τώρα, αλλά και για τις απολύσεις αλλά και συνεπαγόμενα τους διορισμούς.
Συνεχίζει η ανακοίνωση: «Διαφωνούμε με την υιοθέτηση ασαφών και μη αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης, που δυστυχώς υπάρχουν στις προτάσεις του ΥΠΑΝ.»
Έγιναν διαβουλεύσεις αλλά, αν πιστέψουμε στην ΟΕΛΜΕΚ, παρόλες τις διαφωνίες τους οι ίδιες προτάσεις επανέρχονταν στο τραπέζι.
Η ΟΕΛΜΕΚ: «….τονίζει την αποφασιστικότητά να υπερασπιστεί με κάθε νόμιμο μέσο τις θέσεις της Οργάνωσης.»
Την Κυριακή 15/6/2025, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσίευσε συζήτηση κορυφαίων επιστημόνων-δασκάλων, για το τι κάνει έναν καθηγητή άριστο.
Κατέθεσαν τις απόψεις τους οι Θεοδόσης, Π. Τάσιος (96 ετών), ομότιμος καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Μαρία Ευθυμίου, ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Συμφώνησαν ότι για είναι κάποιος καλός δάσκαλος πρέπει πρώτα να είναι καλός επιστήμονας στον τομέα του, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά το γνωστικό του αντικείμενο. Συμβαίνει όμως να είναι κάποιος θαυμάσιος επιστήμονας αλλά κακός δάσκαλος.
Η Μαρία Ευθυμίου απάντησε: «… Αυτός που είναι αφοσιωμένος, που εμπνέει τον φοιτητή, που τον οδηγεί σε καινούργια πεδία. Που τον συμπαρασύρει στη χαρά της γνώσης. Και επίσης που είναι ο ίδιος πρότυπο. Γιατί ο καθηγητής δεν είναι μόνο δάσκαλος γνώσεων, είναι και δάσκαλος ήθους. Και στάση ζωής».
Ο Θεοδόσης Τάσιος ενίσχυσε αυτή την άποψη: «…Εσύ είσαι το ζωντανό πρότυπο. Πρότυπο για το μαθητή, για τον φοιτητή. Η διδασκαλία είναι θέμα ηθικό, είναι θέμα προτεραιοτήτων, θέμα αξιών…».
Στο ερώτημα αν μαθαίνεται να είσαι καλός δάσκαλος η Μαρία Ευθυμίου απάντησε: «Εγώ δεν πιστεύω ότι μαθαίνεται. Νομίζω ότι το να διδάσκεις είναι ροπή, είναι έρωτας. … Όταν μπαίνεις σε μια αίθουσα επικοινωνείς συνέχεια με αυτά (παιδιά). Παρακολουθείς τα μάτια τους ώστε να αντιληφθείς πότε δεν κατάλαβαν καλά. …Είσαι μόνος στο παιγνίδι μέσα στο γήπεδο…».
Στη συζήτηση τέθηκε και το θέμα των επιπέδων με τη Μαρία Ευθυμίου να δηλώνει ότι: «… Όσο δε η παιδεία – η πρωτοβάθμια και κυρίως η δευτεροβάθμια – παύει να είναι απαιτητική τόσο και οι καθηγητές των πανεπιστημίων παραλαμβάνουν άτομα τα οποία έχουν μεγάλα κενά και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες πραγματικότητες. …Το ότι στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση παίρνουν συχνά υψηλούς βαθμούς χωρίς να το αξίζουν, αυτό έχει δημιουργήσει παρανόηση στο μυαλό των νεαρών παιδιών. Πιστεύουν ότι είναι επαρκείς, χωρίς ωστόσο ποτέ να αναμετρηθούν με την επάρκεια ή την ανεπάρκειά τους».
Ας αναδείξουμε τους καλούς δασκάλους, ας τερματιστεί η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι. Να μάθουμε τα παιδιά πώς να μαθαίνουν με κόπο διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Σχέδιο Αξιολόγησης
Το άρθρο επικεντρώνεται σε ένα σχέδιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και εκφράζει έντονες επικρίσεις για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Κύπρο. Ο συγγραφέας ξεκινά με την παρατήρηση ότι η εκπαίδευση είναι αντικείμενο συνεχούς κριτικής από πολλούς, συμπεριλαμβανομένων και μη ειδικών, και αναφέρει την ανάμειξη της Επιτρόπου του Παιδιού, την οποία κατηγορεί για υπερβολικό ζήλο στην ενημέρωση των παιδιών για τα δικαιώματά τους, παραβλέποντας την ανάγκη σεβασμού των κανόνων. Στη συνέχεια, ασκεί κριτική στην Υπουργό Παιδείας, χαρακτηρίζοντας τις εξαγγελίες της ως λαϊκιστικές και αναποτελεσματικές, ενώ επισημαίνει την πτώση του επιπέδου των μαθητών και την αύξηση της παραβατικότητας στα σχολεία. Το άρθρο στρέφει την προσοχή του στο ίδιο το σχέδιο αξιολόγησης, υπογραμμίζοντας ότι η ουσία του παραβλέπεται από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι επικεντρώνονται σε ένα σχόλιο του προέδρου της ΟΕΛΜΕΚ σχετικά με το φύλο ενός ατόμου που θα το τροποποιήσει. Ο συγγραφέας αναγνωρίζει ότι πολλοί καθηγητές επιδιώκουν την αυτομόρφωση, αλλά τονίζει ότι υπάρχουν και ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί. Επισημαίνει ότι η αξιολόγηση των καθηγητών υπήρχε και στο παρελθόν, αλλά το σύστημα είχε «παραθυράκια» που οδηγούσαν σε ρουσφέτι, κάτι που η ΟΕΛΜΕΚ προσπάθησε να διορθώσει με τη θέσπιση κανονισμών για τις μετακινήσεις και τις μεταθέσεις. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην κριτική για τις διαδικασίες αξιολόγησης και προαγωγών. Ο συγγραφέας αναφέρει περιπτώσεις καθηγητών που αποσπώνται στο Υπουργείο χωρίς να έχουν διδάξει ποτέ, αλλά λαμβάνουν υψηλές βαθμολογίες, γεγονός που τους επιτρέπει να ανέλθουν σε ανώτερες θέσεις, όπως επιθεωρητές. Εκφράζει φόβους ότι το νέο σχέδιο αξιολόγησης θα οδηγήσει σε παραπομπές εκπαιδευτικών για απόλυση στην ΕΕΥ, η οποία θεωρείται κομματικοποιημένη και μη αξιόπιστη. Συνολικά, το άρθρο παρουσιάζει μια αρνητική εικόνα για την κατάσταση της εκπαίδευσης και το σχέδιο αξιολόγησης, τονίζοντας την έλλειψη ουσιαστικών αλλαγών και την επικράτηση του ρουσφετιού και της κομματικοποίησης. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η αξιολόγηση πρέπει να βασίζεται στα έργα και όχι σε ασαφείς διαδικασίες και πολιτικές πιέσεις, ενώ εκφράζει την αμφιβολία του για την αποτελεσματικότητα της Υπουργού Παιδείας.
