Τα «δήθεν» που προκαλεί επί σκοπώ με τις ζωγραφιές του ο κ. Γ. Γαβριήλ

Στη δημόσια συζήτηση που ξέσπασε σχετικά με τις υβριστικά προκλητικές ζωγραφιές του κ. Γαβριήλ αναδεικνύονται κάποια «δήθεν», όπως επίσης και αντανακλαστικά «στρουθοκαμηλισμού» - όπως συχνά συμβαίνει στο κυπριακό πεδίο της δημοσιότητας.
Εξυπακούεται ότι για ένα ζωγράφο, όπως και άλλο καλλιτέχνη ή πολίτη, ισχύει η ελευθερία της έκφρασης. Όταν πρόκειται πράγματι για μια ελεύθερη καλλιτεχνική δραστηριότητα -ακόμα και αν αυτή προκαλεί- ισχύει και πρέπει όλοι να την αναγνωρίζουμε.
Είναι όμως ο κ. Γαβριήλ «ένας ζωγράφος» (όπως τον αποκαλεί ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ στον απόηχο και πολλών άλλων); Είναι ένας «εικαστικός», όπως τον χαρακτηρίζει εφημερίδα που προσπαθεί να τον υπερασπισθεί;
Όχι. Ο κ. Γαβριήλ δεν είναι «ένας ζωγράφος», αλλά είναι διευθυντής σχολείου. Είναι κρατικός υπάλληλος ο οποίος δεσμεύεται με ένα συμβόλαιο. Προκειμένου να έχει απολαβές περίπου τριπλάσιες ή τετραπλάσιες των «μικροϋπαλλήλων» τους οποίους ιδεολογικά επικαλείται ως το «κοινό» του ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, δεσμεύεται με τους κανονισμούς της Υπηρεσίας του (τους οποίους κατ’ επανάληψη και επιδεικτικά παραβιάζει κατάφωρα).
Είναι ο κ. Γαβριήλ «αντισυστημικός» όπως πρόβαλε ο ίδιος τον εαυτό του και σπεύδουν και ορισμένοι υποστηρικτές του να τον αποκαλούν; Μα πώς είναι «αντισυστημικός» κάποιος που προσπάθησε και επιδίωξε (πολύ) να έχει θέση διευθυντή σε κρατική υπηρεσία; Γνωρίζετε πολλούς «ελεύθερους καλλιτέχνες» με μηνιαία επιταγή από το κράτος;
Αν ήθελε όντως να είναι «αντισυστημικός» και να δοκιμάζει μάλιστα να χυδαιολογεί «κριτικά» απέναντι στα ιερά και τα όσια και την πίστη αυτού του λαού, ήταν απολύτως ελεύθερος να το κάνει. Ως ελεύθερος καλλιτέχνης «εκεί έξω», στην κοινωνία και την αγορά. Από τη στιγμή όμως που ο ίδιος επέλεξε να είναι διευθυντής σχολείου, δεν μπορεί να είναι «ένας καλλιτέχνης». Και αν είναι «και καλλιτέχνης», δεν παύει να δεσμεύεται από την πρώτη του ιδιότητα. Αν ήθελε να είναι απολύτως ελεύθερος καλλιτέχνης και να παριστάνει τον «αντισυστημικό» δεν θα είχε επιδιώξει να γίνει κρατικός λειτουργός και διευθυντής σχολείου.
Όλοι όμως συζητούν για ένα δήθεν καλλιτέχνη και ένα δήθεν αντισυστημικό!
Γιατί έχει τόση σημασία η ιδιότητα του κ. Γαβριήλ ως διευθυντή σχολείου;
Διότι, απλούστατα, από τη στιγμή που επιδεικνύει σε ζωγραφιές τον Ιησού Χριστό με… κασκόλ της «Ομόνοιας» (με προφανή διάθεση να προκαλεί), καθίσταται εντελώς ακατάλληλο πρόσωπο για να αντιμετωπίσει π.χ. τυχόν όξυνση των οπαδικών παθών σε κάποια στιγμή μέσα στο σχολείο και να υποδείξει στα παιδιά την πραότητα και τον αλληλοσεβασμό. Διότι, απλούστατα, δεν γίνεται την ίδια στιγμή να του στέλνουν οι γονείς με τους φόρους που πληρώνουν τη μηνιαία επιταγή του κι εκείνος να φροντίζει επίτηδες να προσβάλλει χυδαία την πίστη και τις πεποιθήσεις τους.
ΥΓ. 1 Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ αποδίδει τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι ακαλαίσθητα προκλητικές ζωγραφιές του κ. Γαβριήλ στην «προεκλογική περίοδο». Ωστόσο και η δική του τοποθέτηση υπέρ της «ελευθερίας έκφρασης του ζωγράφου» (όπως λέει) σχετίζεται απόλυτα και καθοριστικά με το ότι ο κ. Γαβριήλ είναι στέλεχος του ΑΚΕΛ (με συγκεκριμένες μάλιστα αρμοδιότητες ευθύνης σε τοπικό επίπεδο). Διότι, πέραν αυτού, έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις αν και πόσο το ΑΚΕΛ υπερασπίζεται πάντα την ελευθερία της έκφρασης…
ΥΓ. 2 Η ηγεσία του ΔΗΣΥ για άλλη μια φορά έχει «πυροβολήσει τα πόδια της». Μπορεί τώρα να αντιδρά εκφράζοντας αρχές και πεποιθήσεις της πλειονότητας του κόσμου της, ωστόσο είναι αυτή η ίδια που πριν μερικά χρόνια (2021) και είχε υπερασπιστεί αυτή τη δήθεν «ελευθερία έκφρασης» και είχε αποτρέψει την εξέταση του όλου ζητήματος από τους θεσπισμένους φορείς της Πολιτείας.
ΥΓ. 3 Ανεξάρτητα αν πρόκειται «απλώς» για μια προσωπική γνώμη, πρέπει να πω ότι η κυριότερη ιδιότητα της όποιας τέχνης του ανθρώπου αυτού είναι να προκαλεί επί σκοπώ. Υποθέτω ότι αν ο κ. Γαβριήλ δεν ήταν διευθυντής σχολείου ελάχιστοι θα ασχολούνταν με τα μάλλον ακαλαίσθητα έργα του και το πραγματικά χιλιοειπωμένο «μήνυμα» τους.