Τι κάνει νιου νιάου στα κεραμίδια

Τι κάνει νιου νιάου στα κεραμίδια και δεν είναι γάτα;
Όταν υλικό από ηλεκτρονικό εμπιστευτικό φάκελο της Ελεγκτικής Υπηρεσίας καταλήγει σε βίντεο στο διαδίκτυο, ανεβασμένο από την επαρχιακή γραμματέα του «Άλμα», δεν χρειάζεται να είσαι ούτε ειδικός στον κυβερνοχώρο ούτε λαγωνικό της πληροφορικής για να αντιληφθείς ότι η διαδρομή περνά μέσα από την ίδια την Υπηρεσία και το περιβάλλον του τέως Γενικού Ελεγκτή.
Η ίδια η Ελεγκτική Υπηρεσία παραδέχθηκε ότι η φωτογραφία του Ανδρέα Παπακωνσταντίνου με την περούκα και τα γυαλιά, μέσα στο λεωφορείο, βρισκόταν σε εσωτερικό ηλεκτρονικό φάκελο και δεν υπήρχε πρόθεση να δοθεί στη δημοσιότητα. Η εικόνα που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι στιγμιότυπο οθόνης, από κάποιον που είχε πρόσβαση στο αρχείο. Ο Γενικός Ελεγκτής κατήγγειλε την υπόθεση στην Αστυνομία, η οποία διερευνά τη διαρροή, ακριβώς επειδή τίθεται ζήτημα ασφάλειας και αξιοπιστίας της ίδιας της Υπηρεσίας. Αύριο για παράδειγμα μπορεί να διαρρεύσει μια καταγγελία … όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, με στόχο την ηθική εξόντωση κάποιου πολίτη.
Είμαι σίγουρος πως κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα. Όχι για την μεταμφίεση του Ανδρέα Παπακωνσταντίνου, αλλά για τις πρακτικές διασυρμού του. Προηγήθηκαν οι δημόσιες καταγγελίες του μέχρι πρότινος στενού συνεργάτη του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, Ανδρέα Χασαπόπουλου, ο οποίος παραδέχθηκε ότι η σελίδα «Ομάδα Καταπολέμησης της Διαφθοράς» λειτουργούσε επί χρόνια ως άτυπο εργαλείο στοχοποίησης πολιτικών και δημοσιογράφων, με κείμενα που, όπως λέει ο ίδιος, του έστελνε ο τέως Γενικός Ελεγκτής για να αναρτηθούν. Για κάποιες από αυτές τις αναρτήσεις, ο Χασαπόπουλος βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με αγωγές, ενώ μιλά για ακραίο περιεχόμενο και για λάθος που δεν αποκάλυψε νωρίτερα τον ρόλο του πρώην προϊσταμένου του. Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης φυσικά τα αρνείται, καταγγέλλει ο ίδιος «δολοφονία χαρακτήρα» και αποδίδει την επίθεση σε απογοήτευση ενός πρώην συνεργάτη που δεν βρήκε θέση στο ψηφοδέλτιο του «Άλμα».
Όταν όμως βάζεις δίπλα δίπλα τις μαρτυρίες του Χασαπόπουλου, τις παλιές πρακτικές παρασκηνιακής στοχοποίησης και τη σημερινή διαρροή από τα σπλάχνα της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, προς στέλεχος του κόμματός του, η εικόνα γίνεται απελπιστικά γνώριμη.
Αρκούν μερικά απλά ρητορικά ερωτήματα.
Ποιος έχει λόγο να γελοιοποιήσει τον νυν Γενικό Ελεγκτή την ώρα που εκείνος επιχειρεί έναν πιο επιθετικό έλεγχο στις δημόσιες συγκοινωνίες και όχι μόνο; Ποιος επιμένει σχεδόν καθημερινά να συγκρίνει το «τότε» του με το «τώρα» του Παπακωνσταντίνου, παρουσιάζοντας τον διάδοχό του ως κατώτερο του «μεγαλείου» του παρελθόντος; Ποιος αποπέμφθηκε ομόφωνα 8-0, από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, κρίθηκε «ανίκανος να συνεχίσει να εκτελεί τα καθήκοντά του» και λίγους μήνες μετά ίδρυσε κόμμα με στάση τις βουλευτικές του 2026 και προορισμό τις προεδρικές του 2028;
Αν προσθέσει κανείς ότι ο ίδιος ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έχει προαναγγείλει πως θέλει να βρεθεί απέναντι από τον Νίκο Χριστοδουλίδη στην κούρσα του 2028, τότε το κίνητρο να πληγεί η επιλογή του Προέδρου για τη θέση του Γενικού Ελεγκτή, γίνεται προφανές ακόμη και σε ανόητο επίδοξο influencer.
Το υπονοούμενο το πιάσαμε. Ο νέος είναι λάθος, ο παλιός ήταν ο σωστός που «κυνηγήθηκε» δήθεν από το σύστημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επαρχιακή γραμματέας του «Άλμα» δεν είναι παρά το πρόθυμο πρόσωπο που πατά το κουμπί της ανάρτησης. Το πολιτικό βάρος όμως δεν βρίσκεται σε εκείνη, όσο κι αν εκπροσωπεί τη φαιδρότητα ενός σχήματος που εμφανίζεται ως δήθεν αντισυστημικό, ενώ χρησιμοποιεί υλικό από εμπιστευτικούς φακέλους κρατικής υπηρεσίας για να κερδίσει μερικά σηματάκια με χαμόγελα στο διαδίκτυο. Το πρόβλημα βρίσκεται στον άνθρωπο που καλλιεργεί το κλίμα, δίνει τον τόνο και γνωρίζει πολύ καλά πώς λειτουργεί η Ελεγκτική Υπηρεσία εκ των έσω.
Η Αστυνομία οφείλει να φτάσει στην πηγή της διαρροής, να εντοπίσει ποιος υπάλληλος έβγαλε έξω την εικόνα και σε ποιον την έδωσε. Από εκεί και πέρα, η αλυσίδα οδηγεί νομοτελειακά σε εκείνον που έχει κάθε πολιτικό όφελος να πλήξει την αξιοπιστία του νυν Γενικού Ελεγκτή. Τα γεγονότα, οι μαρτυρίες και η λογική δείχνουν προς μια κατεύθυνση. Το αν αυτή η κατεύθυνση θα επιβεβαιωθεί με αποδείξεις είναι δουλειά των ανακριτικών αρχών.
Μέχρι τότε, όμως, ένα είναι βέβαιο. Όταν θεσμοί όπως η Ελεγκτική Υπηρεσία γίνονται πεδίο μικροπολιτικής εκδίκησης, δεν υπονομεύεται απλώς ένας αξιωματούχος, αλλά τσαλακώνεται η εμπιστοσύνη στην ίδια την ιδέα του ελέγχου της εξουσίας. Και αυτό, σε μια χώρα που έχει πληρώσει ακριβά τη διαφθορά και την ατιμωρησία, είναι πολύ σοβαρό για να το κάνουμε viral βίντεο.