Το μποτιλιάρισμα που «κλέβει ώρες από τη ζωή»: Οι πόλεις με τη χειρότερη κυκλοφοριακή συμφόρηση

Είναι η πραγματικότητα που κανένας δεν μπορεί να αποφύγει και που γίνεται πλέον κομμάτι της ζωής του σε μια μεγάλη πόλη: το μποτιλιάρισμα και τα χαμένα λεπτά, που γίνονται ώρες και τελικά μέσα πίσω από το τιμόνι.
Όσο όμως και αν τα συμπτώματα είναι ίδια, κάποιες πόλεις, ειδικά από τις μεγάλες του πλανήτη που αναπτύχθηκαν άναρχα τις τελευταίες δεκαετίες είναι «πρωταθλήτριες» σε αυτή την μαύρη λίστα.
Η αλήθεια είναι, όπως παραδέχονται και οι ειδικοί, ότι δεν είναι εύκολο να μετρήσει κανένας ποια είναι η περισσότερο «φραγμένη» πόλη όσον αφορά το κυκλοφορικό.
Η μέτρηση της TomTom, εταιρείας χαρτών και συστημάτων πλοήγησης, φέρνει την Αθήνα στην πρώτη δεκάδα της Ευρώπης και στην 37η θέση στον κόσμο.
Χειρότερη πόλη σε αυτόν τον τομέα είναι στην ήπειρό μας το Λονδίνο όπου κατά μέσο όρο τις περιόδους αιχμής χάνονται 113 ώρες και ακολουθούν το Δουβλίνο, η Βαρκελώνη, το Βουκουρέστι και το Μπορντώ στη Γαλλία. Στην έκτη θέση είναι οι Βρυξέλλες και έβδομη η Ρώμη.
Η Αθήνα έχει κατά μέσο όσο 111 χαμένες ώρες: αυτό αφορά ένα ταξίδι 10 λεπτών δυο φορές την ημέρα σε ώρες αιχμής, λίγο ως πολύ το ταξίδι από και προς τη δουλειά για έναν εργαζόμενο.
Μια απόσταση 10 χιλιομέτρων στην Αθήνα χρειάζεται 29 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα, χρόνος που αυξήθηκε κατά 30 δευτερόλεπτα σε σχέση με το 2023, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία της TomTom.
Τη δεκάδα κλείνει η Βιέννη και το Βρότσλαβ της Πολωνίας.
Για την ιστορία η Θεσσαλονίκη είναι 131η στον κόσμο και 68η στην Ευρώπη, με 80 χαμένες ώρες και σχεδόν 23 λεπτά για τις διαδρομές κατά τις ώρες αιχμής.
Σε παγκόσμιο επίπεδο στην πρώτη δεκάδα της TomTom είναι η Μπαρανκίλα της Κολομβίας, ακολουθούν τρεις πόλεις της Ινδίας -η Κολκάτα, η Βεγγάλη και το Πούνε– και το Λονδίνο. Στην έκτη θέση το Κιότο της Ιαπωνίας και μετά η Λίμα του Περού, το Νταβάο στις Φιλιππίνες, το Τροχίγιο στο Περού και, τέλος, το Δουβλίνο.
Τα προβλήματα είναι κοινά: μειωμένη παραγωγικότητα, αυξημένο κόστος για τις μεταφορές, αυξημένη κατανάλωση καυσίμων. Πάνω από όλα, η επίπτωση στην ψυχολογία των κατοίκων, οδηγών και μη. Και όπως δείχνουν και άλλοι πίνακες, είναι πλέον και παγκόσμια.
Στην κατάταξη της Detrack προηγείται η Μανίλα στις Φιλιππίνες και ακολουθεί με μικρή διαφορά το Μουμπάι στην Ινδία.
Στην τρίτη θέση και σε κάποια απόσταση είναι το Σάο Πάολο, με την Κωνσταντινούπολη, τη Τζακάρτα της Ινδονησίας, την Μπανγκόκ στη Ταϊλάνδη, το Μεξικό, τη Μόσχα, το Λος Άντζελές και το Ρίο να κλείνουν τη δεκάδα.
Σε παρόμοιο πλαίσιο γίνεται η μέτρηση της Jackwin (και αυτή ειδικεύεται στις μεταφορές) που καταγράφει την «πυκνότητα» των αυτοκινήτων στους δρόμους και τις χαμένες ώρες.
Στην δεκάδα του προηγείται η Πόλη του Μεξικού και ακολουθούν η Μπανγκόκ, το Νταβάο στις Φιλιππίνες, το Κουμαμότο στην Ιαπωνία και το Βουκουρέστι. Ακολουθούν η Φιλιππούπολη στη Βουλγαρία, το Λοτζ στην Πολωνία, η Μπαντούνγκ στην Ινδονησία, η Λίμα του Περού και το Δουβλίνο.
Ποιο είναι το «αμάρτημα» του Δουβλίνου ή του Βουκουρεστίου και της Φιλιππούπολης; Το ίδιο που βλέπουμε και στην Αθήνα με πολλούς μικρούς και στενούς δρόμους στο κέντρο της πόλης όπου συνωστίζονται (πολλά) αυτοκίνητα, αλλά και τουρίστες.
Οι συνήθεις ύποπτοι -τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς- υπάρχουν και στον κατάλογο της INRIX, η οποία συγκεντρώνει δεδομένα για τις μετακινήσεις, που καταγράφει τις συνθήκες σε 36 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Στην κατάταξη προηγείται η Κωνσταντινούπολη όπου χάθηκαν κατά μέσο όρο πάνω από 100 ώρες λόγω του μποτιλιαρίσματος, και ακολουθούν το Σικάγο, η Πόλη του Μεξικού, η Νέα Υόρκη και η Φιλαδέλφεια στις ΗΠΑ. Στην έκτη θέση είναι το Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική και έπονται το Δουβλίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι και το Λος Άντζελες.