Το ξύσιμο των πληγών, ποτέ δεν ανακουφίζει

Όσα έχουν πονέσει τον Παναθηναϊκό στο πρόσφατο παρελθόν, δε θα μπορούσαν να λάβουν καμία απάντηση που θα δικαιολογούσε καταστάσεις και θα έδιωχνε ένα απεχθές αίσθημα.
Το ποδόσφαιρο έχει μια μαγεία. Είναι παιχνίδι, αλλά απευθύνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, εκατομμύρια σε περιπτώσεις σπουδαίων κλαμπ. Όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Κατά συνέπεια όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν, δε λύνονται με μερικές συνεδρίες σε ψυχαναλυτή.
Τόσες ψυχές, έχουν βιώσει με διαφορετικό τρόπο την ενόχληση, τον αθλητικό πόνο, τη στεναχώρια, την οργή. Αναφερόμαστε προφανώς σε αυτά που έχουν συμβεί στο πρόσφατο «πράσινο» παρελθόν. Μπορεί να μιλάμε για ανθρώπους που μεγάλωσαν μέσα σε αυτή την κατάσταση, ίσως να πρόκειται για άλλους που έχουν μάθει το μέγεθος του Παναθηναϊκού και δεν ανέχονται όσα έζησαν στο πρόσφατο παρελθόν.
Καταστάσεις που δικαίως χαρακτηρίζονται ως το ναδίρ για το «Τριφύλλι». Η συνέντευξη του Γιάννη Αλαφούζου, είχε μεγάλο κομμάτι της να ασχολείται με το παρελθόν. Επειδή έπρεπε να δοθούν απαντήσεις, διευκρινίσεις, εξηγήσεις. Όπως και έγινε.
Από τον Γιοβάνοβιτς, το 2017, την αλλαγή κανονισμού με ψηφοφορία των ομάδων, την μη εξασφάλιση άδειας που έφερε την ευρωπαϊκή ποινή, τον Βέμερ. Πολλά ζητήματα που συζητήθηκαν και απαντήθηκαν απ’ τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ.
Είναι και τα σημεία που ενόχλησαν περισσότερο. Το αντίθετο θα αποτελούσε έκπληξη. Με την εξήγηση να είναι απλή. Πρόκειται για… πληγές που έχουν ανοίξει στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι βαθύτατες, δεν γίνεται ποτέ να επουλωθούν και διαχρονικά θα υπάρχουν τα σημάδια για να θυμίζουν στους «πράσινους» αυτές τις καταστάσεις.
Δεν υπήρχε απάντηση που θα μπορούσε να δώσει ο Αλαφούζος και να «μαλακώσει» ή να δικαιολογήσει στον κόσμο τα όσα συνέβησαν. Γι’ αυτό και ήταν το πιο δύσκολο σκέλος για τον ίδιο. Επέλεξε όμως να μιλήσει, δέχτηκε πολλές ερωτήσεις και επικοινωνιακά αν θέλετε, δε γινόταν να ανατρέψει την ψυχολογική κατάσταση του κόσμου ως προς τα γεγονότα αυτά.
Όσο τις ξύνεις τις πληγές, πάντα θα σου κάνουν κακό. Θα ξαναματώνουν, θα σε πονάνε, θα σε ενοχλούν. Καμία κατάσταση τόσο έντονου αθλητικού πόνου, δε θα απάλυνε το συναίσθημα που θυμήθηκαν όλοι. Αν μιλούσαμε για μια ήττα, μια απώλεια τίτλου, θα είχε ξεπεραστεί ήδη. Εδώ όμως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Το ζήτημα είναι η επιλογή για το σήμερα και το αύριο. Το χθες ούτε το σβήνει ούτε το διαγράφει κανείς. Εξηγήθηκε από τον Γιάννη Αλαφούζο, δεν γινόταν να δικαιολογηθεί όμως. Η μόνη ουσιαστική εξέλιξη για τον Παναθηναϊκό απ’ το «σκάλισμα» του χθες, θα είναι να τραβηχτεί μια γραμμή. Ως νέα αφετηρία. Από εδώ και πέρα δηλαδή, ας μη γυρίσουμε πίσω το κεφάλι γιατί δεδομένα δε θα έχει καλά αποτελέσματα για την ομάδα.
Σκληρή αλήθεια, αλλά αλήθεια. Το χθες και οι «πληγές» του, πάντα θα λειτουργούν σαν το ξύπνημα μιας βουβής βεντέτας. «Άφεση αμαρτιών», κανείς δεν μπορεί να δώσει. Χρειαζόταν η συζήτηση αυτών, η εξήγηση – ακόμη κι αν δεν ηρεμεί ή δεν δικαιολογεί – για να στραφεί το βλέμμα μπροστά.
Διαφορετικά, ο Παναθηναϊκός θα τρώγεται με τα ρούχα του, θα συζητά για το χθες ενώ χάνει το σήμερα, συνεχίζει να αποτυγχάνει και θα προσθέτει διαρκώς νέες πληγές στο ταλαιπωρημένο του κορμί.
Πηγή: sdna.gr