Χωρίς τομές και ουσιαστικό αποτέλεσμα ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης στόχο είχε τη συσπείρωση της συγκυβέρνησης και την προετοιμασία επανεκλογής του Προέδρου το 2028, χωρίς ουσιαστική ανανέωση ή ανάληψη ευθυνών, εκτιμά στη «Χαραυγή» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς. Σημειώνει επίσης ότι υπάρχει κι εντείνεται προσέγγιση του Προεδρικού με το ΕΛΑΜ.
Από την πλευρά της η εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, Ξένια Κωνσταντίνου, επισημαίνει ότι οι αλλαγές δεν απαντούν στις αδυναμίες της κυβερνητικής πολιτικής. Θεωρεί επίσης ότι το ΕΛΑΜ επιδιώκει με κάθε τρόπο να εμφανίζεται ως ένα «κανονικό» πολιτικό κόμμα που βρίσκεται κοντά στην κυβέρνηση, τη στιγμή όμως που στα βασικά ζητήματα οι θέσεις του δεν ευθυγραμμίζονται με τις επίσημες θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Συνεντεύξεις στον Μιχάλη Μιχαήλ
Γιώργος Κουκουμάς: Ο ανασχηματισμός υπηρετεί την επανεκλογή και όχι τη χώρα
Πρόκειται για έναν ανασχηματισμό που στόχο είχε να «δέσει» τα συγκυβερνώντα κόμματα στον κ. Χριστοδουλίδη και στο στόχο του για επανεκλογή του 2028. Όλα τα υπόλοιπα έπονται. Και σίγουρα η ανανέωση και η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης δεν ήταν οι προτεραιότητες του κ. Χριστοδουλίδη από τη στιγμή που παραμένουν στο κυβερνητικό σχήμα ο κ. Χαρτσιώτης και η κα Παναγιώτου – οι δύο υπουργοί που είχαν την πολιτική ευθύνη για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς που κατέστρεψε την ορεινή Λεμεσό, την πιο καταστροφική πυρκαγιά που υπέστη η χώρα στη σύγχρονη ιστορία της.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης, βέβαια, δεν είναι απλώς στα πρόσωπα ούτε και στην παροιμιώδη ανικανότητά της. Το πρόβλημα βρίσκεται στον προσανατολισμό και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης που μένουν αναλλοίωτες. Στο γεγονός ότι έχει τις τράπεζες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες πάνω από τον λαό και τις ανάγκες του.
Δεν είναι τυχαίο που όλες οι έρευνες γνώμης δείχνουν συντριπτική απόρριψη του κ. Χριστοδουλίδη και της κυβέρνησης από την κυπριακή κοινωνία. Δεν υπάρχει στα χρονικά του τόπου περίπτωση άλλου Προέδρου και άλλης κυβέρνησης που τόσο νωρίς, τόσο ραγδαία και τόσο έντονα να αντιμετωπίζει τόση μεγάλη απαξίωση και απόρριψη από την κοινωνία.
Η ίδια η ακροδεξιά περηφανεύεται ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει δικές της πολιτικές, π.χ. στο μεταναστευτικό. Η συμπερίληψη ενός υπουργού που εξέφραζε ανοικτά την αμφισβήτηση της ομοσπονδιακής λύσης στο Κυπριακό και της ίδιας της ιδέας των διαπραγματεύσεων είναι κι αυτή ενδεικτική.
Αυτά έρχονται να προστεθούν σε αυτό που γνωρίζουν όλοι, ότι υπάρχει κι εντείνεται προσέγγιση του Προεδρικού με το ΕΛΑΜ. Άλλωστε είναι στελέχη των κομμάτων της συγκυβέρνησης, όπως και του Συναγερμού, που εκφράζουν παράπονα για τη στήριξη και την κάλυψη που απολαμβάνει το ΕΛΑΜ από το Προεδρικό.
Βέβαια, πλην της Αριστεράς, όλοι οι υπόλοιποι φλέρταραν ανά διαστήματα με την ακροδεξιά. Με την ευκαιρία, σημειώνω ότι αυτό το σκηνικό, σε συνδυασμό με τη διεθνή και εγχώρια τάση ενίσχυσης της ακροδεξιάς, δείχνει γιατί πρέπει όλος ο προοδευτικός κόσμος της Κύπρου, με άξονα το ΑΚΕΛ και την Αριστερά, να συνεννοηθεί, να συσπειρωθεί και να σταθεί απέναντί τους.
Ευτυχώς αρκετός κόσμος αντιλαμβάνεται ότι η άνοδος της ακροδεξιάς δεν είναι απλά ένα εκλογικό θέμα. Έχει να κάνει με το ποια κοινωνία θα είμαστε αύριο αν η ακροδεξιά εδραιωθεί περαιτέρω κι αν βρεθεί να κυβερνά και επίσημα. Τι θα συμβαίνει στα σχολεία, στις γειτονιές και στους δρόμους; Πώς θα αντιμετωπίζεται η Αριστερά και ο κόσμος της, αλλά και κάθε πολίτης που σκέφτεται διαφορετικά; Η Ιστορία δίνει απαντήσεις και σε κάθε περίπτωση θα είναι αμείλικτη με όσους κανονικοποίησαν την ακροδεξιά ιδεολογικά και πολιτικά, είτε στο Προεδρικό, είτε στη Βουλή, είτε στα media.
Είμαι της άποψης ότι οι πολιτικές επιλογές λένε περισσότερα από τη σημειολογία. Το Κέντρο, η Δεξιά και η ακροδεξιά είναι σε σύμπλευση με τις βασικές στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης, που κι αυτές βέβαια απηχούν τις επιδιώξεις της οικονομικής ελίτ του τόπου.
Αυτό μετρά περισσότερο από τους μεταξύ τους μικροανταγωνισμούς, τα κακοφαναίσματα και τις συμμαχίες. Τα δεδομένα είναι σαφή: Το ΕΛΑΜ μαζί με ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ κι ΕΔΕΚ εξέλεξαν ένα στέλεχος του Συναγερμού, τον κ. Χριστοδουλίδη, στην Προεδρία. Όλα αυτά τα κόμματα και ο ΔΗΣΥ σήμερα είτε συμμετέχουν στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, είτε στηρίζουν την κυβέρνηση, άλλοι ανοικτά και άλλοι στα κρυφά.
Ο ΔΗΣΥ, το ΕΛΑΜ και τα συγκυβερνώντα κόμματα ψηφίζουν τους Κρατικούς Προϋπολογισμούς της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, στηρίζουν δηλαδή την οικονομική πολιτική της, η οποία σερβίρεται ως «κοινωνικός φιλελευθερισμός», όμως στην πράξη μεταφράζεται ως εξυπηρέτηση των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Περαιτέρω, οι ίδιες δυνάμεις στηρίζουν αναφανδόν τον προσανατολισμό της κυβέρνησης προς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ισραήλ. Οι ίδιοι μάλιστα, μαζί με το Προεδρικό, έχουν εμφανέστατα κοινή επικοινωνιακή γραμμή στοχοποίησης του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς.
Όλα τούτα καταδεικνύουν ποια είναι η τομή και το δίλημμα σήμερα. Από τη μια η Αριστερά που προτάσσει μια άλλη πορεία για τη χώρα με πρόταγμα την επανένωση, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη δημοκρατία. Και από την άλλη, ένα κυβερνητικό μέτωπο με άξονα το Προεδρικό και συνιστώσες όλα αυτά τα κόμματα που αποτελούν παραλλαγές της Δεξιάς.
Ξένια Κωνσταντίνου: Αλλαγές χωρίς πρόοδο, υποσχέσεις χωρίς τόλμη
Αποτελεί αποκλειστικό συνταγματικό δικαίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποφασίζει για τη σύνθεση του Υπουργικού του Συμβουλίου, και αυτό είναι απολύτως σεβαστό. Προφανώς, οι αλλαγές στις οποίες έχει προχωρήσει εκπέμπουν και συγκεκριμένα πολιτικά μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις. Εμείς, ως Δημοκρατικός Συναγερμός, θεωρούμε ότι προτεραιότητα πρέπει να είναι η άσκηση διακυβέρνησης με θετικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα και στις ζωές των πολιτών.
Διαπιστώνουμε, ωστόσο, ότι σε αρκετούς τομείς δεν καταγράφεται πρόοδος, αλλά πισωγύρισμα. Στον τομέα της Ενέργειας, για παράδειγμα, γίναμε μάρτυρες ενός παρατεταμένου αλαλούμ ως προς την κατεύθυνση και τη στόχευση της κυβερνητικής πολιτικής. Στον τομέα της Δικαιοσύνης παρακολουθούμε πρωτόγνωρη έξαρση του οργανωμένου εγκλήματος και αδυναμία των αρμόδιων Αρχών να επιβάλουν και να διασφαλίσουν την έννομη τάξη. Υπάρχουν επίσης ανοικτά μέτωπα στα οποία η κοινωνία ανέμενε ανάληψη πολιτικής ευθύνης, χωρίς ωστόσο να δούμε αντίστοιχες διορθωτικές κινήσεις από τον Πρόεδρο.
Ως Δημοκρατικός Συναγερμός θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε έγκαιρα και αποφασιστικά, με κριτική αλλά και με προτάσεις, καθώς και με διάθεση συναίνεσης όπου αυτή μπορεί να επιτευχθεί προς όφελος του τόπου. Οι νέοι υπουργοί θα κριθούν από το έργο και την πορεία τους, όπως κρίθηκαν και οι προηγούμενοι.
Η κυβέρνηση δείχνει κυρίως σημάδια υποχώρησης από υποσχέσεις που η ίδια έχει δώσει. Ακόμη και όταν ξεκινά με πρόθεση να υιοθετήσει μια πιο τολμηρή προσέγγιση σε ένα ζήτημα, στην πορεία την πλατιάζει και τη μετριάζει. Δεν θεωρώ ότι το προφίλ των προσώπων που επιλέγονται αποτελεί το καθοριστικό στοιχείο για τον ιδεολογικό προσανατολισμό μιας κυβέρνησης. Αυτό προκύπτει, κυρίως, από τις πολιτικές που σχεδιάζει και εφαρμόζει.
Η κοινωνία απαιτεί μια πιο τολμηρή διακυβέρνηση, που να συγκρούεται με τα κατεστημένα και να προωθεί τομές και μεταρρυθμίσεις προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων. Αυτό, δυστυχώς, δεν το βλέπουμε από τη σημερινή κυβέρνηση.
Θεωρώ ότι το ΕΛΑΜ επιδιώκει με κάθε τρόπο να εμφανίζεται ως ένα «κανονικό» πολιτικό κόμμα που βρίσκεται κοντά στην κυβέρνηση, τη στιγμή όμως που ούτε στην οικονομία, ούτε στο μεταναστευτικό, ούτε στο Κυπριακό οι θέσεις του ευθυγραμμίζονται με τις επίσημες θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρα δύο ενδεχόμενα υπάρχουν: είτε ο Πρόεδρος επιδιώκει, με διάφορους τρόπους, να τους κρατά κοντά με την προσδοκία στήριξής του το 2028, είτε οι ίδιοι, αντιλαμβανόμενοι και εκμεταλλευόμενοι αυτή την επιθυμία, παραμένουν κοντά στην κυβέρνηση για ρουσφέτια και πολιτικά οφέλη.
Αντιλαμβάνεστε όμως ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο αποτελεί υγιές στοιχείο σε μια δημοκρατία που θέλει -και πρέπει- να παρουσιάζεται ως σύγχρονη, ευρωπαϊκή και συμπεριληπτική.