Ο τουρκικός στρατός είναι το πρόβλημα όχι η λύση!

Ο Ελληνισμός πρέπει να επιδιώξει με κάθε τρόπο και μέσον την απόσυρση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο, διαφορετικά οι Έλληνες της Κύπρου δεν είμαστε εξασφαλισμένοι. Όλο και συχνότερα συναντώ κόσμο στο δρόμο και μου λέγει με πόνο ψυχής αυτό: δεν έχουμε μέλλον στην Κύπρο. Ήδη εδώ και μερικά χρόνια αγοράζουν οι Κύπριοι διαμερίσματα στην Αθήνα όχι για επένδυση.
Η ηγεσία της Κύπρου πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία. Εκεί που πέφτει το λαμπρόν κρούζει. Αν κάνουμε την αποχώρηση του τουρκικού στρατού την πρώτη προτεραιότητα μας και να θέσουμε όλες μας τις δυνάμεις προς αυτό τον σκοπό τότε κι Ελλάδα θα ακολουθήσει. Αλλά και ξένοι. Από το πουθενά θα εμφανιστούν ξανά φιλέλληνες από όλο την κόσμο! Δεν υπάρχουν φιλέλληνες όταν οι Κύπριοι μιλούν για απελευθέρωση ξαπλωμένοι στην αμμουδιά του Πρωταρά. Αυτός πρέπει να είναι ο νέος εθνικός σκοπός. Η αποχώρηση του τουρκικού στρατού λύνει την κατοχή και αίρει άμεσα και αμέσως την απειλή κατά των ελευθέρων περιοχών. Γι’ αυτό η αποχώρηση του κατοχικού στρατού είναι εκ των ουκ άνευ. Πρέπει να φύγει!
Η συνέχεια της παρουσίας των Ελλήνων της Κύπρου στον τόπο τους είναι πιο σημαντική από οιονδήποτε αγώνα. Μόνο όσοι αγαπούν την πατρίδα τους περισσότερο από τη ζωή τους επιβιώνουν. Όσοι φοβούνται την ελευθερία περισσότερο από τη σκλαβιά χάνουν τον τόπο τους. Αυτό ουσιαστικά μας λένε οι συμπολίτες μας σήμερα ό,τι δεν έχουμε μέλλον στην Κύπρο. Αυτό η Κυβέρνηση ή εκάστοτε Κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει. Τα κριτήρια με τα οποία θεωρείται επιτυχημένη μία κυβέρνηση στη Ευρώπη σήμερα δεν ισχύουν για μια χώρα υπό κατοχή. Η μείωση του δανεισμού κάτω από το 60%, η αύξηση των ξένων επενδυτικών ταμείων, των τουριστών, της εργοδότησης ομοιάζουν με το κτίσιμο στην άμμο όταν δεν έχει ασφάλεια η χώρα. Ασφάλεια ίσον μέλλον. Αυτό το κατανόησαν οι Ευρωπαίοι που θεωρούν τώρα τη Ρωσία απειλή υπ’ αριθμό ένα γι’ αυτό και ξεκίνησαν τον επανεξοπλισμό τους και τα προκύπτοντα ελλείμματα να βγάζουν εκτός προϋπολογισμού!
Στην περίπτωση μας όμως η αποτελεσματική άμυνα του τόπου δεν είναι προτεραιότητα της πολιτικής τάξης της Κύπρου και της Ελλάδος. Στην Κύπρο οι ηγέτες μας θεωρούν κατόρθωμα τη μείωση της θητείας! Ενώ τσακώνονται για τη φορολογική μεταρρύθμιση όχι όμως για τα χάλια της άμυνας μας.
Βλέπετε, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Η ελευθερία της χώρας θέλει θυσίες, θέλει αγώνα. Το Δόγμα της Αποτρεπτικής Αδυναμίας που ανακαλύψαμε στην Κύπρο ήταν πάντα μία μεγάλη ανοησία προϊόν του ανάρμοστου βίου μας. Ο κατήφορος δεν θεωρείται πρόοδος στη σοβαρή ματιά. Δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις τα τελευταία 50 χρόνια δεν προικισθήκαμε με ικανές ηγεσίες με έντονο το πνεύμα της αποστολής, του πεπρωμένου μέσα τους. Εξέλειπαν οι φωτισμένοι ηγέτες και σκοτείνιασε ο τόπος και εχάθει η ελπίδα από τους ανθρώπους.
Να αποδεχτούμε λέγω ακόμα και άδικη λύση αφού δεν βλέπουμε πουθενά φως φτάνει να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα. Μια ενωμένη Κύπρος χωρίς στρατό κατοχής θα επιβιώσει όσο ατελής και νάναι η λύση. Εδώ έχει δίκαιο ο Αβέρωφ. Χωρίς τουρκικές λόγχες οι Τ/κ θα είναι λιγότερο αλαζονικοί και η Τουρκία περισσότερο δεκτική άρα και λιγότερα τα προβλήματα. Να το δούμε με ορίζοντα 50ετίας.
Οι Κύπριοι έχουμε μία τελευταία ευκαιρία τώρα με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να αγωνιστούμε για την απόσυρση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο. Η αποχώρηση θα φέρει και την λύση. Κάτι όμως που προϋποθέτει πίστη και δυνατούς εμπνευσμένους ηγέτες με ρίζες που φτάνουν στον Μαραθώνα, στον Παρθενώνα, στον Μαχαιρά, στο ύψωμα Λαπάτσα. Δεν είναι στο μέγεθος του που οφείλει την ύπαρξη του ο Ελληνισμός αλλά στο Θαύμα.